Love Me Anyway

18. Chętnie Pokażę Ci Jak Było

Schyliłam się po swoją, leżącą obok krzesła, torebkę i nie śpiesząc się, zaczęłam pakować do niej kolejno zeszyt, książkę oraz piórnik. Wstałam, zasunęłam za sobą krzesełko i wyszłam z klasy za innymi uczniami. Powolnym korkiem skierowałam się na dziedziniec. Aktualnie moim celem był murek, na którym spędzamy razem z Kendall praktycznie każdą przerwę. Jednak dzisiaj spędzę je sama, ponieważ dziewczyna z powodu naprawdę kiepskiego samopoczucia nie pojawiła się w szkole.
Będąc już na miejscu wskoczyłam na murek, który swoją drogą na szczęście nie był zbyt wysoki. Torebkę ułożyłam obok siebie, uprzednio wyciągając z bocznej kieszonki telefon. Napisałam szybką wiadomość do Kendall, z pytaniem o jej aktualne samopoczucie. Uśmiechnęłam się lekko, zdając sobie sprawę z tego, że odpowiedz otrzymam najwcześniej około godziny dwunastej. Przez ostatni miesiąc byłam zmuszona wysłuchiwać codziennie rano narzekań brunetki na fakt, że musi wstawać tak wcześnie. Dlatego odsypiała w weekendy. I jeśli wychodziłyśmy gdzieś w sobotę, to nigdy wcześniej niż po południu.
Zdziwiłam się więc, kiedy mój telefon zawibrował powiadamiając mnie o nowej wiadomości.

Od: Kendall
Lepiej nie pytaj…

Do: Kendall
Wpadnę do Ciebie po szkole.

Równo z raportem dostarczenia wiadomości do moich uszu dobiegł głos dzwonka, oznajmiający mi, że czas przerwy dobiegł końca. Zeskoczyłam z murka i wolnym krokiem ruszyłam w stronę odpowiedniej klasy. Czas na angielski.  Ogółem lubię ten przedmiot, ale nauczyciel jest do bani. Na każdej lekcji jest to samo. Każe nam przeczytać coś w podręczniku i zrobić kilka ćwiczeń, a sam siedzi przez całą godzinę lekcyjną i pisze coś w swoim „tajemniczym notatniku”, jak to zazwyczaj go nazywa. Na szczęście siedzę w ostatniej ławce, w rzędzie od okna, więc mogę używać telefonu tak, by on tego nie zauważył. Fakt, nie przykłada się do prowadzenia lekcji, ale jeśli chodzi o dyscyplinę, to w klasie zawsze ma być idealna cisza i spokój, a my mamy wykonywać dane na początku lekcji polecenie.
Czując wibracje w kieszenie moich spodenek, upewniłam się, że nauczyciel na mnie nie patrzy, a następnie wyciągnęłam urządzenie i położyłam je na ławce przed piórnikiem.

Od: Jake
Jakie plany na dziś? J

Od spotkania, podczas którego „zostaliśmy znajomymi” zmieniło się naprawdę sporo. W sumie mogę nazwać go kolegą. Przez ostatni miesiąc chłopak pisał do mnie praktycznie codziennie pytając o to, jak minął mi dzień, jak moje samopoczucie lub cokolwiek innego. Udało mu się nawet kilkukrotnie wyciągnąć mnie na spacer, co było po prostu wow, bo przecież tak bardzo go nienawidziłam, a teraz? Dopiero, gdy poznałam go bliżej zauważyłam, że wcale nie jest taki jak go ludzie opisują, a że jest naprawdę miłym i zabawnym chłopakiem.
To jest nawet trochę śmieszne, bo jakim cudem tak szybko mi przeszło i się do niego przekonałam?
Ale prawda jest taka, że jaki by ktoś nie był na początku to pod wpływem spędzania czasu z tą osobą przywiązujemy się. Czy tego chcemy, czy też nie. A ja faktycznie się do niego odrobinę przywiązałam. Nie na tyle by mu do końca zaufać, ale jednak przywiązałam.

Do: Jake
Idę po szkole do Kendall.
Od: Jake
Wieczór też masz zajęty?
Do: Jake
Skąd to pytanie?
Od: Jake
Może mam dla ciebie małą niespodziankę?

Niekontrolowanie uniosłam brwi ku górze, patrząc ze zdziwieniem na ostatnią otrzymaną wiadomość. Po chwili jednak moje usta wykrzywiły się w delikatnym uśmiechu. Kiedy miałam już odpisać, przerwał mi dzwonek świadczący o końcu tej lekcji. Pośpiesznie zebrałam swoje rzeczy i pierwsza rzuciłam się w stronę wyjścia z klasy. Zanim jednak wylądowałam na korytarzu usłyszałam jeszcze nauczyciela, mówiącego o jutrzejszym mini sprawdzianie z trzech ostatnich tematów. Zignorowałam resztę jego wypowiedzi i ruszyłam w stronę wyjścia z budynku, chcąc znaleźć się na murku jak najszybciej. Idąc tam, przy okazji odpisywałam na wiadomość, co jakiś czas unosząc głowę znad ekranu, by na kogoś przez przypadek nie wpaść.