First hate and now love..

{ 9 }

Voorzichtig open ik me ogen en grijp ik naar mijn telefoon. Hmmmm, eindelijk weekend. Ik drukte me telefoon aan en meteen schrok ik van wat het er op het beeldscherm stond :

Adam 20 gemiste oproepen
Snel ging ik naar contacten en drukte op zijn naam. Hij ging er paar keer over en daarna hoorde ik een schorre stem.
Adam: hallo?
Ik: jaa hey met mij , maat hoe vaak wil je..
Adam: JIJ VIEZE HOER DAT JE BENT
ik: PARDON WAAR HEB JE HET OVER
Adam: 15.00 parkje
Piep piep
Met een confused hoofd haal ik me telefoon weg van me oor en ik blijf nog even naar het beeld staren. Wat kon ik gedaan hebben dat adam zo boos op me is...... en snel sperde me ogen wijd open. Shittt misschien heeft hij me gezien met Marouane! Maar dat stelde niks voor....toch? Snel schud ik de gedachtes van me af en stap dan me bed. Ik verdween de douch in en nam een warme douch. Daarna deed ik me ochtend routine en liep toen naar beneden. Ik zag me moeder op de bank zitten en snel plofte ik naast haar neer op de bank. 'Salammm mam' en geef haar een klein kusje op haar voorhoofd. Me moeder schenkt me een glimlach. Ik kijk verveeld voor me uit en besluit dan een ontbijtje voor mezelf te maken. Nadat ik dat gedaan had at ik het lekker op en childe nog wat toen het 15.00 was. Snel trok ik mijn lage vans uit en verliet het huis. Met een raar gevoel in mijn buik stak ik de straat over. Na een paar minuten was ik eindelijk aangekomen bij het parkje. Ik zag adam heel de tijd om zich heen kijken totdat hij mij zag. Zijn blik keek als het ware door heen. Met grote passen liep ik naar hem toe. 'Dus wat is er' zeg ik zo relaxed mogelijk. Adam zegt geen woord en vervolgens drukt hij zijn telefoon in mijn handen met daarop een foto van Marouane en mij die elkaar aan het omhelzen zijn. Mijn mond valt open. 'Dit is niet wat het lijkt ' zeg ik snel. Adam kijkt me nog bozer aan en grijpt dat mijn arm vast. 'Owja wat is het dan' sist hij boos. Ik trek mijn arm uit zijn greep en kijk hem dan boos aan. 'NIET ZO TEGEN ME PRATEN JA ' zeg ik boos. Adam kijkt me nu woedend aan en vervolgens zet hij een stapje dicht bij mij. 'Jij vieze hoer' sist hij in me oren. Woedend kijk ik hem aan. 'HOE NOEM JIJ MIJ VIEZE KLOOTZAK' schreeuw ik hard. En inmiddels is er een heel clubje mensen bij ons gaan staan. Adam trekt aan me haren en vervolgens komt Marouane aanrennen. Adam laat me los en duwt me dan aan de kant. 'Als je het over de duivel hebt' zegt adam met een gemeen lachje. 'Jij doet stoer he adam ewa kom dan zomaar meisje slaan wesh ben je pussy ofso' zegt Marouane boos. Adam komt op hem afgelopen en deelt hem dan een paar raken klappen uit waarna Marouane met een klap op de grond valt. Adam draait zich weer om naar mij , en op dat moment staat Marouane weer op en begint volop Adan te slaan. Met een hand voor me mond staar ik naar adam die langzaam zijn ogen sluit van de pijn. 'MARAOUNE STOP STOP!' Roep ik hard , maar Marouane blijft de vuisten maar geven. Tranen rollen over me wangen heen. 'STOP JE MAAKT HEM DOOD' roep ik hard. Het bloed was overal. Na een paar seconden liet Marouane Adam los. 'SNEL
IEMAND BEL 112 ' roep ik hard terwijl ik naar adam staar die op de grond naast een plas bloed ligt. Ik kijk Marouane aan. 'Waarom deed je dat' vraag ik zacht. 'Niemand , maar dan ook echt niemand mag jou pijn doen' zegt hij zacht. En daarna loopt hij weg. Met een mond vol tanden blijf ik achter. Na een paar minuten scheurt de ambulance het parkje binnen. Adam word opgetild en word dan op de brancard gelegd. 'Mag ik mee' zeg ik zacht. De man van de ambulance knikt en vervolgens stap ik de wagen binnen. 'Komt het goed met hem?' Vraag ik. 'Ja dat wel mevrouw maar hij heeft een hoop bloed verloren en ook wat erge wonden opgelopen dus hij zal wel opgenomen moeten worden in het ziekenhuis' zegt de man die naast me zit. Ik knik en kijk dan voor me uit. ' hoe is dit gebeurt ' vraagt de man. 'Ik weet het niet ik zag hem zo liggen' lieg ik. De man knikt. Na een paar lange minuten zijn we aangekomen in het spoedeisend hulp. Adam word meegenomen en ik moet wachten in de wachtruimte. Ik haal me telefoon uit me zak en dan herinner ik me weer dat die leeg is. Ik zucht hard en begraaf dan mijn gezicht in me handen. Opeens hoor ik de deur hard opengaan en zie dan Marouane daar staan. Zijn ogen zijn rood en hij kijkt boos maar tegelijkertijd ook bezorgd. Met grote passen komt hij naar me toe gelopen en uiteindelijk neemt hij plaats naast mij. Hij slaat een arm om me heen en ik zet mijn hoofd op zijn borstkas. 'Het spijt me' fluistert hij zachtjes in me oor. Na een paar lange minuten komt de zuster binnenlopen. Snel ga ik rechtop zitten. 'Met adam gaat het goed, hij heeft een paar kneuzingen en hij had een lichte hersenschudding maar nu gaat het beter' zegt ze. 'Mogen we hem zien' vraag ik. 'Natuurlijk , loop maar even mee' ik sta op en pak me tas en vervolgens kijk ik Marouane afwachtend aan. 'Ga jij maar ik moet nog wat dingen doen ' zegt hij snel. Ik knik en loop dan de zuster achterna. Langzaam opent ze de deur en daar zie ik adam liggen op een ziekenhuisbed. 'Hh-hoe gaat het?' Vraag ik zacht. Adam kijkt me diep in mijn ogen aan en haalt dan zijn schouders op. 'Het spijt me Sabah ' zegt hij schor. Ik knik zacht en neem dan plaats op een stoel. Ik staar voor me uit totdat ik word gebeld. Snel grits ik me telefoon uit me zak en zie dat me moeder me belde. Ik weiger het gesprek en sta dan op. 'Adam het spijt me maar ik moet naar huis' zeg ik zacht. Hij knikt. Ik wilde de deur uitlopen totdat adam me terug riep. 'Sabah kom eens' voorzichtig liep ik naar hem toe en hij pakte me hand vast. Hij keek me diep in me aan en fluisterde : ' ik hou van je' sprakeloos keek ik hem aan en liep daarna de deur uit. Ik belde Ilias op. Al snel nam hij op.
Ilias: wat is er eh dikke
Ik: kan je me komen ophalen?
Ilias: pfffff, waar ben je?
Ik: uhhh ik sta bij ah
Ilias: ok , ben omw
Ik eindigde het gesprek en liep met grote passen naar de deur van ah. En wachtte daar geduldig af op Ilias. Na een tijdje kwam hij aangereden. Ik stapte in de auto. En Ilias reed met volle gas naar huis....

Heyy , het spijt me zo zo zo erg dat ik zo lang niks meer heb gepost! Moet ik nog doorgaan en stoppen, tell me❤️