First hate and now love..

{ 20 }

Perspectief Sabah
Ik begin ongeduldig te worden en stap de auto uit. Ik schrik als ik zie dat 2 brede mannen adam de auto in duwen. 'Pak haar' zegg 1 man wijzend naar mij. De 2 mannen kijken me aan en beginnen mijn kant op te lopen. 'Shit' fluister ik zacht en ik begin met rennen. Ze rennen achter me aan. Mijn hart bonst als een gek. Ik bleef vooruit rennen totdat ik struikelen over een steen die ik niet gezien had. Met een harde klap val ik op de grond. Ik kreun het uit van de pijn. Ondertussen pakken de 2 mannen me op. 'LAAT ME LOS' gil ik. Ik stribbel tegen waardoor een van de mannen me een harde klap geeft en ik buiten bewustzijn raak.

**
'Ja, komt goed'
Ik open voorzichtig mijn ogen en zag een jongen voor me staan. Hij was lang, gespierd , tikkeltje getint, hij had groen/bruine ogen en donkerblonde krulletjes. Hij droeg een grijze Nike tech en was aan de telefoon aan het praten. 'Ja nee weet ik' 'ja komt goed' 'oke saff doei' en hij hing op. Hij kijkt mijn kant op en snel sluiten ik me ogen weer. Hij verliet de kamer en hij deed h'm op slot. Ik opende me ogen. Ik zat in een klein kamertje vastgebonden aan een groot tweepersoonsbed. Aan de andere kant van de kamer zag ik adam zitten. 'Adam, psst adam!' Siste ik hard. Hij opende voorzichtig zijn ogen en keek me aan. 'Pff wejow waar zijn we' vraagt hij verward. 'Weet ik veel' sis ik terug. Ineens begint adam hart te roepen. 'EY VIEZE KANKER FLIKKERS LAAT MIJ ERUIT'
'Adam stil!' Roep ik terug. Hij kijkt me aan en ik zie een schrik in zijn ogen. 'Wat , wat is er' vraag ik dan. 'Wacht Sabah weet jij nog hoe die mannen eruit zagen' vraagt Adam. Ik denk na. 'Uh ja het waren er twee mannen, breed gespierd en lang, en ze hadden allebei een wond precies boven hun oog' zei ik. Adam keek me weer met een schrik aan. 'Wacht hadden ze allebei een soort snee op precies dezelfde plek' ik knik. 'Shit' zegt hij dan. 'Wat?' Vraag ik bang. 'Nou kijk , ik zit zeg maar in de drugs en ik had laatst bij hun een flinke lading afgeleverd, maar hun wilde meer' ik knikte 'maar meer kon ik hun niet geven, Ewa ze werde boos ze begonnen ons te bedreigen en alles tot een week geleden ik hun duidelijk had gemaakt dat ik zou gaan stoppen met het leveren ervan en dat is waarschijnlijk niet goed binnen gekomen bij hun' zegt adam dan. 'Nou denk je' zeg ik sarcastisch. Ik voel een steek van pijn door me hoofd heen gaan en knijp me ogen dicht' adam kijkt me geschrokken aan. 'Sabah gaat het' vraag adam bezorgd. Ik knik. 'Adam we moeten hier uitkomen , iedereen is zo ongerust nu' zeg ik dan. Adam knikt. 'We moeten een plan verzinnen'

Perspectief souhaila
'En zie je haar al?' Vraagt nouar. ( de moeder van Sabah' 'nee gelti ik zie haar niet, zal ik even naar buiten gaan en kijken' stel ik voor. Nouar knikt en ik open de deur. Ik pak me telefoon erbij en app Sabah. Ik zie een vinkje en begin ongerust te worden. Uiteindelijk bij het winkeltje aangekomen stap ik naar binnen en vraag in het Arabisch of ze een meisje gezien hebben en ik laat hun een foto zien. De man antwoord met dat ze een half uurtje geleden hier langs is geweest. Ik bedank hem en stap weer naar buiten. Het is inmiddels al anderhalf uur verder. Ik bel haar. Maar niks. Ik scroll door mijn contacten heen. Niet wetend wie ik moet bellen. Ik wil de moeder van Sabah niet al te ongerust maken. En dan zonder erbij na te denken bel ik Marouane op:
Marouane: hallo?
Ik: heey Marouane met mij , souhaila
Marouane: ohh heey
Ik: ja luister er is iets
Marouane: wat?
Ik: Sabah is ander half uur geleden naar een winkeltje gegaan maar ze is nog steeds niet terug en reageert ook niet op haar appjes terwijl het winkeltje misschien net 5 minuten van ons vandaan is.
Marouane: dus je wilt zeggen dat Sabah vermist is?
Ik: ja eigenlijk wel
Marouane: ik kom eraan
Sabah: wow wow wat? Kom je naar Marokko
Marouane: ja dat klopt ik kom
Ik: oke pak de vlucht van vannacht
Marouane: ja ik hou contact met je oke?
Ik: ja komt goed doei
Marouane: doei
Ik hang op en blijf doorzoeken. Maar nergens een spoor van haar te bekennen. Ik ren terug naar huis en zie dat ze ook niet huis is. Nouar komt uit de keuken gelopen en kijkt me aan. Ze weet genoeg en begint in tranen uit te barsten. Daarna trek ze haar schort uit en pakt ze een hoofddoek uit de kast. 'Wat ga je doen' vraag ik zacht. 'Ik ga Sabah zoeken kom mee' zegt ze. Ik knik en samen lopen we naar buiten.

**
Inmiddels zijn we al 3 uur verder. En nog steeds geen Sabah. We hebben een paar politie agenten gebeld maar die weten ook niks. Na een aantal minuten word ik gebeld. Ik kijk op me scherm en zie Marouane staan. Ik neem op:
Marouane: Ey ik ben net geland en kom zo richting oujda
Ik: oke
Marouane: en? Iets gevonden
Ik: nee niks ik ben bang en ongerust
Marouane: ja komt goed ik ben er binnen no time en dan gaan we haar vinden beloofd
Een paar tranen lopen over mijn wangen heen en een brok vormt zich in mijn keel.
Ik: oke inshallah
Marouane hangt op en ik leg mijn telefoon neer.

Perspectief Sabah
'Oke Adam-'
Ik word onbroken door iemand die hart op de deur bonst. Vervolgens gaat de deur open en dezelfde jongen van daarstraks stapt de kamer in. 'Nou mooizo jullie zijn wakker' zegt hij grijnzend. 'Adnane' sist adam boos. 'Alles goed adam' vraagt adnane. 'Laat me vrij vieze vuile kanker hoerezoon!' Roept adam met een hele hoop woede. De jongen genaamd adnane neemt plaats op een stoel en kijkt me aandachtig aan. 'En wie is deze schoonheid' zegt hij. Ik kijk hem walgend aan. 'Oh zijn jullie een stel wat schattig' zegt hij lachend. 'Nee dat zijn we niet, en wat dit ook is ik wil weg want ik heb hier niks mee te maken' roep ik hard. Adnane knipt is zijn vingers en op dat momenten lopen 2 brede jongens de kamer in. Hij wijst naar mij en ze tillen me op. 'Hallo!, laat me los' gil ik. Ze man pakt me met gemak op en tilt me over zijn schouders. 'Adam!' Gil ik hard. Ik zie hoe adam zichzelf los probeert te krijgen. Maar helaas. Ik word meegenomen naar een andere kamer. Deze kamer bevat een grote inloopkast met allemaal dames kleren, een grote 2 persoonsbed met daarnaast 2 nachtjes aan iedere zijde en een grote kaptafel. Ik word op het bed gegooid en adnane komt op mij afgelopen. Hij neemt plaats op het bed en voet zachtjes aan mijn wang. 'Je bent prachtig , wist je dat' zegt hij zacht. Ik knik zachtjes en probeer mezelf steeds verder weg te duwen. Hij trekt aan me arm als teken dat ik op moet staan. Ik sta op en hij lijd me naar de grote kast. Ik zie allerlei verschillende soorten hakken, jurkjes, broekjes, topjes echt alles. Adnane komt op me afgelopen met een rood jurkje en overhandigd die aan me. Hij wijst naar een deur. En achter die deur bevindt zich een grote badkamer, met 2 wastafels , 1 douch en een mega groot bad. 'Rust uit, neem een bad en ik kom je straks halen' zegt hij dan. Daarna hoor ik de deur hard dichtgaan.

Perspectief Marouane
'Meneer?'
Ik open langzaam me ogen en zie ene stewardess voor me staan. 'We zijn aangekomen' zegt ze terwijl ze naar het raam wijst. Ik sta op en gaap. 'Oh oke' zeg ik en vervolgens pak ik mijn handbagage en loop het vliegtuig uit. Na de laatste dingetjes gedaan te hebben pak ik de eerste beste taxi naar oujda.

Sorry voor het saaie deeltje maar hoe is jullie zomervakantie tot nu toe?

Stem&reageer love you all♥️