10.8.18
merhaba Palyaço.
hissediyorum ki, her geçen gün içimde daha çok büyüyorsun.
aslında ben duyguları pek tanımlayamam. sevgiyi, nefreti, özlemi ya da aşkı birbirinden ayırt edemem.
mesela bir annenin bebeğine duyduğu şefkatle bir ressamın tuvaline duyduğu saygı arasındaki farkı anlayamam.
ama seni hissediyorum Palyaço. ruhumun sol omzundasın, biliyorum. ve sanki seni birazcık seviyorum.
biliyor musun, kimse bana senin nefes almadığına inandıramaz. çünkü sen benim mutluluğumla soluklanıyorsun. öyle olmasa her kahkahamda seni nasıl hissedebilirim ki, sol yanımda?
bazen diyorum ki, Tanrı intiharı yasakladığı için mi seni bana yolladı? çünkü sen nefes almam için gerekli tek şey bile olabilirsin.
Tanrı bana darılacak, biliyorum ama içimdeki bir ses diyor ki; eğer cehennem Palyaço'nun olmadığı bir dünya ise ölümsüz olmayı bile isterim.
teşekkür ederim. bana nefes olduğun için.
görüşürüz.
-
