18.8.18
merhaba Palyaço.
saatler yine gece. sana gelirken koynumda yıldızlar topluyorum sanki.
bak, sana geldim yeniden, kaburgalarımın arasındaki fersude kelimelerle.
uzanıyorum, başımı çimenlere yaslamışım. tavanım gökyüzü, ışığım yıldızlar.
bilir misin Palyaço, böyle sessiz ortamlarda daha çok düşünürmüş insanlar. derin hayallere dalınırmış şafağa on beş kala.
ben hiçbir şey düşünemedim. etrafı inceledim; soldaki ağacın daha kısa olduğunu farkettim, üşüdüğümü farkettim sonra yerden bir taş aldım ve onu atabildiğim kadar uzağa fırlattım.
üzülüyorum Palyaço, kendime. ve bu çok zor. hem kendim olmak, hem de kendime üzülmek çok zor.
acılarımı kendi içimde yaşamak zor. acılarımı kimseye yansıtamamak çok zor.
.görüşürüz.
-
