25.8.18
merhaba Palyaço.
iyileşiyorum sanki. örümcek ağlarıyla kaplı zihnimden siliniyor intihar düşüncesi.
kabul, yaralarım kabuk bağlamıyor ama ben istemezdim zaten yaralarımın sarılmasını.
günler geçiyor. saatler, gündüzler, yıldızlar ve nafile bir ömür geçiyor. ama ben geçemiyorum senden.
tırnak uçlarıma kadar bağlanıyorum sana. ayrılmak istemiyorum senden.
belki de beni iyleştiren sensin, bilemiyorum.
çünkü, sol yanımda bir ütopya kurulmuş, sokak lambaları mordan. antik şehirleri sensin, papatyaları sen kokuyor, kaldırımlarda senin gölgen dolaşıyor.
bir tek sen varsın o ütopyada. senin ruhunu meyl ediyor o şehirler.
ve Palyaço, bilirsin ki içimdeki gürültüyü dışarıdaki sessizliğe değişmem. içimdeki seni, dışarıdaki o'nlara değişmiyorum.
görüşürüz.
-
