Dökülen yapraklarım nefesini getiriyor her gün bana
Kurumuş, Soluk ve unutulmuş...
Öğrenemediğim şey ise, Bu kalp neden sana çok tutulmuş
İnsanlara sorma, Ben gittiğim'de göz yaşların toprağımı bulmuş
Öğrendin sen'de yaralarımı
Benim canımın yandığı kadar, Senin'ki de yandımı
Biliyorum, Yanmadı...
Çünkü benim kalbim sen'de kaldı...
Mezarımı sen eştin benim
Hayallerimi kurduğun gibi
Bir gün ararsan eğer beni...
Yapraklarıma sor, Çünkü onlar yine gösterir seni.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Deniz Kıyısı
Poesía" Bu kalp bir kişiye aşık oldu, diğerlerine aşık olduğunu sandı..."
