Thousand Steps To Her Cold Heart

CHAPTER ONE: Hopeless

KLEIRYNN's Point of View

"Klei!"

Napabangon ako dahil sa malakas at nakakarinding sigaw na bumungad sa akin ngayong umaga. Mukhang alam ko na kung kanino galing 'yon.

"What?"

"Ay, iba ka rin 'te no? 'wag mo nga ako ma-what what d'yan. Let me just remind you na, It's already 6AM in the morning at late na naman tayoooo..."

"So?"

"Hay, naku! Papasok ka pa ba? Basta ako papasok, sumunod ka nalang kung may balak ka na tumayo d'yan." at lumabas na ito ng kwarto. Mabilis naman akong nagtungo sa banyo para maligo.

Pagkatapos ay bumaba na ako. Nakasimangot na mukha ng Sydney ang sumalubong sa 'kin.

"Alam mo ba kung anong oras na?"

"No time for your nonsense talks, Syd. Let's go..." at inunahan ko na siyang maglakad palabas ng dorm.

"Huy! Wait lang! Jusq! Nagmamadali lang te?" hindi ko nalang siya pinansin at nagmamadaling magtungo sa building namin.

At nang makarating ay narinig kong nagpakawala ng malalim na hininga si Syd nang makita niyang wala pang nagkaklase.

"Nakaabot tayo, Klei.."

"You're talking too much." reklamo ko dito at tanging irap na lamang ang sagot nito.

Umub-ob muna ako sa mesa habang wala pang prof. Then someone poked me. Inangat ko ang tingin ko at matalim na tiningnan ang babaeng daig pa ang clown sa sobrang kapal ng make-up.

"What?"

"Is this seat still available?" turo nito sa katabing upuan ko. Nananatiling walang ekspresyon ang mata kong nakatingin sa kanya. Such a waste of time. I rolled my eyes.

"Isn't obvious? O bulag ka lang talaga?"

Bahagyang tumaas ang kilay nito at akmang susunggaban ako nito nang mabilis na umawat si Syd.

"Hep! Hep! Umagang-umaga, Jusq! Sinagot ka naman n'ya diba ate? Ano pang pinuputok ng butchi mo d'yan?"

Hindi nalang sumagot yung babae at hindi na umupo sa tabi ko, sa halip ay naghanap nalang s'ya ng mauupuan niya.

"Tch....."

"Ayan na naman tayo, Klei eh. Naghahanap ka na naman ng away."

"What? I just answered her obvious question. What's wrong with that?" tanging sambit ko nalang at yumuko ulit sa desk.

Umayos naman ako ng upo pagkadating na pagkadating ng prof. Ugh! I feel sleepy.

"Huy, Klei! Inaantok ka pa ba?"

"Nah."

"Okay, Good Morning. I go straight to the point, students. What we've discussed and learned yesterday? Any volunt--"

"GOOD MORNING MA'AM! I'M SORRY, I AM LATE....." i don't manage to look at it, instead, I grab my bag and place it on my head. I feel really sleepy.

"Mr. Monterey! You're late again!" napatakip naman ako ng tenga sa sigaw ng Prof.

Napamulat ako ng maramdaman kong may kumukulbit sa akin. Inis kong tiningan kung sino man ang umiistorbo ng tulog ko.