Sizin hiç çocukluğunuz öldü mü ?
Benim Öldü.
Birini mezara bıraktığınız gün,büyük oluyorsunuz.
Ağlamanız,
Sızlanmanız,
Büyük oluyor.
Çocukluğunuzu gömüyorsunuz.
Saçları lavanta kokan kadınları,
Dağ gibi adamları,
Beş altı tahtanın altında bırakıyorsunuz.
Öğreniyorsunuz!
Çocuk yaşta,
Çocukken ,
Büyük Olmayı.
Teselliler yetmiyor,
Bir şekerle kanmıyor,
Oyunlar oynayamıyorsun.
Sahi sizin hiç çocukluğunuz öldü mü ?
Beni oyuncaklarımla bıraktığın gün,
Bana sustuğun gün,
Gözlerini kapatıp bir daha açmadığın o gün..
Benim çocukluğum öldü..
Eğer ki gitmeseydin;
Koynunda anne kokusu,
Bıraktığın çiçek bahçesi,
Ve ben,
Ve biz,
Hala umutlu,
Hala mavi,
Hala çocuktuk.
Gittin.
Bitti.
Bittik.
Anne gibi sevdiğimiz kadınlara..
