Savaşın ortasında kalmış bedenlerimiz.
Kimimiz nefes alamıyor ,
Kimimiz özlemsiz,
Kimimiz hasret,
Bir kurşun.
Bir evi,
Bir babayı,
Bir aileyi yok ediyor.
Çocuklar savaş ne bilmiyor.
Bir baba ölüyor.
Sonra anne.
Sonra oyuncaklar kalıyor
ve
Vatana hasret birkaç akraba.
Büyüyorsun.
İzler kalıyor.
Aç kalıyorsun.
Susuz kalıyorsun.
Savaşın ortasında,
Savaş oluyor kalıyorsun.
Ve ölüyor.
Oyuncakların.
Arkadaşların.
Geriye kalan birkaç akraba.
Çocuklar savaş bilmiyorken.
Hayat bazen,
En büyük silahını onlara doğrultuyor.
Ölmüyorlar.
Acı içinde yaşayıp.
Acı içinde büyüyorlar..
Çocuklar savaşmıyorlar.
Büyüklere küsmüyorlar.
En çok yara alıp çıkan onlar olurken.
Umut edip
Umut oluyorlar...
