Wedding Table | chanbaek

18

CHANYEOL'S POV

"Baekhyun, şimdi sakince o tabağı yere indir."

Doktor kontrolünün üstünden beş gün geçmişti ve doktorun söyledikleri üzerine Baekhyun'a sağlıklı bir atıştırmalık olarak üzüm getirmiştim. Çeşit çeşit üzüm bulup güzel bir tabağa yerleştirmiş ve görüp görebileceğiniz en güzel hamilenin önüne koymuştum. Fakat bilmiyordum ki üzüm, Wufan en sevdiği meyveymiş.

"SEN BANA ÜZÜM GETİRİP BENİ VE BEBEĞİMİ ÜZMÜŞKEN TABAĞI FALAN BIRAKMIYORUM!"

Şu anda resmen korkuyordum. Tabağı bana doğrultmuştu ve atmak için hazırda bekliyordu.

"Gerçekten bilmiyordum Baek! Özür dilerim, lütfen affet!"

Bir öğrenci olarak o kadar çeşitli meyve bulmak kolay değildi ve gerçekten böyle davrandığı için çok üzülüyordum.

"EVET EVET AFFEDEYİM. WUFAN MI TEMBİHLEDİ SENİ?! BANA ÜZÜM VERDİĞİNDE ONU AFFEDECİĞİMİ Mİ DÜŞÜNÜYORMUŞ ŞEREFSİZ?"

Bu kadar büyük stres bebeğe zarar verebilirdi ama gerçekten onun hiç umrunda değil gibiydi.

"Bırak onu lütfen..."

Eğer bırakmazsa bana atacaktı ve ben akşam akşam bununla uğraşmak istemiyordum.

"BIRAKMAMI MI İSTİYORSUN?" Böyle bir adamdan az önce attığı gibi şeytani bir gülüş duymayı hiç beklemezdim. "BIRAKACAĞIM!"

İşte bunu der demez tabağı kafama attı. Çok korkmuştum, eğilemedim bile. Sadece gözlerimi kapattım ve bekledim. Kafama ne kadar sert çarptı bilmiyorum ama çarptığı anı hatırlamıyorum. O şiddetli acı ve alnıma doğru akan sıcak kan olmasa uydurduğumu bile düşünebilirdim.

Korktuğum için yere çöktüm. Kafamda bir sızı vardı ve kulaklarım uğulduyordu, gözlerim dolmuştu ama bunu bile farkedemedim.

"C-chanyeol?" Endişe dolu bir tonda bana seslenip devamında da bir şeyler söylemişti ama sanırım Arapça falan konuştu, hiçbir şey anlamadım.

"İyiyim." Nefes nefese, endişelenmemesi için konuştum ama hiç de iyi değildim. "Ben... Ahh..." Konuşmaya çalışırken bir anda şiddetlenen acıyla kaşlarımı çattım.

"Mi-minseok hyungu arar mısın?" Söylediğim şeyle korkmasından çekinip güven verici olmaya çalışarak güldüm. "Ölürsem karnında bebeğinle hapse düşme diye istiyorum, kendim için değil."

"Chanyeol!" Hızla gelip yanıma çöktü. Yavaş olması lazım onun, bebeğe zarar verecek...

"Çok özür dilerim, gerçekten böyle olsun istemedim!" O neden ağlıyordu ki şimdi? Hem kafasına tabak fırlatılıp fiziksel acı çeken, hem de üzüm getirerek ikisini de üzüp vicdan azabı çeken bendim.

"Lütfen Minseok hyungu ara, ne olur ne olmaz bir baksın." Zorla gülümseyerek onun yüzüne baktım. Gerçekten canım çok acıyordu ve ağlamak istiyordum ama benim güzel adamım üzülürse diye çok korkuyordum.

"A-arıyorum." Hızlıca kalktı ve telefonumu eline aldı. Bu adam kızını neden hiç düşünmüyordu?

"Sakin ol ve yavaş hareket et..." Gücüm ancak fısıldamaya yetmişti ve sonrasında da yorgunluğa dayanamadan kendimi parkenin üstüne bırakmıştım. Uyumayacaktım, sadece biraz gözlerimi dinlendirecektim...

BAEKHYUN's POV

Hyungu aradıktan sonra Chanyeol'un yerdeki bedenini gördüm ve korkuyla yanına koştum.