Wedding Table | chanbaek

17

CHANYEOL'S POV

Duyduğum kalp atışları o kadar güzeldi ki kendimi ağlamamak için tutmaya zamanım bile kalmamıştı...

Gözyaşlarım yanaklarımdan birer birer süzülürken Baekhyun'un bana baktığını gördüm ve o an içimden geleni yapıp kaküllerini ittirip anlını öptüm. Öptükten sonra sanki bakışları değişmiş gibiydi ama bunun için sonra özür dileyebilirdim, şimdi kızması umrumda değildi.

"Bebek gösterirse cinsiyetini öğrenebiliriz."

Dikkatimiz hemen konuşan doktora yönelmişti. Ben hala oğlu olacağını düşünüyordum ama yine de çok meraklıydım. Baekhyun elimi daha sıkı tutuyordu, ben de destek olmak için boş elimle de saçlarını okşuyordum. Tanrım, ya bana kim destek olacaktı! Karısı doğuma girmiş erkekler gibi heyecanlıydım!

Düşüncelerimi bir kenara bırakıp ekrana odaklandım. Ben çok bir şey anlayamıyordum doğal olarak ama oradaki belli belirsiz embriyo bile beni çok mutlu ediyordu.

"Tebrikler Baekhyun, bir kızın olacak."

Bugün sonu gelmeyen ağlamalarımız yeniden başlamıştı. Ben oğlu olacak deyip duruyordum ama kızı olacağına o kadar sevinmiştim ki muhtemelen oğlu olsa bu kadar sevinmezdim. Ya da sevinirdim, bilemiyorum...

"C-Chanyeol... Kızım olacak..." Baekhyun'un sesini duymamla ona baktım. Çok güzeldi, her zaman olduğu gibi, ağlarken de çok güzeldi...

"Hem de çok güzel bir kızın olacak." elimi uzatıp yanağına koydum ve başparmağımla hafif hafif gözyaşlarını sildim.

"Karnını temizlediğin zaman gelebilirsin."

Doktorun gülümseyerek söylediği şeyle rulodan bir yaprak kağıt havlu kopardım ve yumuşak hareketlerle sevdiğim adamın karnını temizledim.

"Chanyeol... Kalbi atıyor, duydun değil mi?" gözlerim yeniden dolarken ağlamamak için konuşmamış, sadece gülümseyerek ona bakıp kafamı sallamıştım.

Pantolonuna sıkıştırdığımız kağıt havluyu da atıp pantolonunu yukarı çektim ve tişörtünü de hafif kendini belli eden karnına kapattım.

"Karnını o-okşayabilir miyim?" normalde bunu yapmak için izin istemezdim muhtemelen ama şu anda ikimiz de çok hassastık. Hatta öyle ki sesim titremişti ve göz kırpsam gözyaşlarım akacak duruma gelmiştim...

"E-elbette." izin vermesiyle nefesimi tuttum ve dudaklarımı birbirine bastırdım. Bir elimle onun elini sıkıca tutarken, bir elimle de karnını okşuyordum. Kim bilir bu anları bebeğinin babası olacak gereksiz ya da onu aldatan şerefsizle yaşasaydı ne kadar mutlu olurdu...

Aklımdan istemsizce üçümüzün birlikte olduğu aile hayalleri geçiyordu. Birlikte parka giderdik, dondurma yerdik, Baekhyun o güzel sesiyle kızımıza ve bana şarkı söylerdi...

"Chanyeol, ağlama artık. Beni de ağlatacaksın, sonra kızım da üzülecek." duyduklarımla dudaklarımın arasından bir hıçkırık kaçmasına engel olamamıştım. Hem hayallerimin güzelliği, hem de Baekhyun'un Sehun veya Wufan'la çok mutlu olabileceği gerçeği beni çok zorluyordu.

"A-ağlamıyorum ki ben." gözyaşlarımı kollarıma silerken küçük bir çocuk gibi ağladığımı inkar etmiştim. Bu onu güldürmüştü ve benim de gülmeme sebep olmuştu.

"Tamam tamam, ağlamıyorsun." elimden destek alıp kalkmaya çalışıyordu ve ben buna asla izin veremezdim. Öteki kolumu da sırtına destek yapıp kalkmasına yardım ettim. Sonuçta yerinden kalkarken karın kasları çalışıyordu ve belki de bebeğe zarar verirdi.

Uzun süredir beklettiğimiz doktorun karşısına oturduğumuzda bize hala güler yüzle bakıyordu. Ben olsaydım bizi şimdiye kadar çoktan kovmuştum. Yeniden çok teşekkürler, Minseok...

"Öncelikle, benim söyleyeceğim şeyler kötüymüş gibi gözükse de endişelenmek yok, tamam mı Baekhyun?" doktorun söylediği şeyle ben çoktan endişelenmiş ve Baekhyun'a bakmıştım. O da endişeliydi ama doktora farkettirmemeye çalışıyordu, anlıyordum.

"Ben endişelenmem ki. Sonuçta kızım için zararlı. Ben endişelenmiyorum." kendini kandırmaya çalışıyordu... Çok sevimli ama bir o kadar da çaresiz duruyordu. Karşısındaki koltuktan kalkıp arkasına geçtim ve güç vermek için omuzlarını sıktım. Elini elimin üstüne koymuş ve tutmuştu, ben de işte, kalp krizi falan geçiriyordum herhalde...

BAEKHYUN'S POV

"Bak Baekhyun, öncelikle sana şimdi söyleyeceklerimi hiç desteklemiyorum ve söylemek de istemiyorum ama prosedür gereği söylemek zorundayım."

Biraz olsun rahatlamıştım. Sonuçta dokturum desteklemiyordu, ciddiye almama gerek yoktu.

"Erkek hamilelikleri çok risklidir ve genelde bebekler birer tümör olarak görülür. Eğer kendi hayatını riske atmak istemiyorsan kürtaj yapmalıyız."

Duyduğum şeyle aniden ayağa fırlamaya çalışmıştım. Ama sadece çalıştım. Chanyeol aniden kalkmama izin vermedi. Omuzlarımdan ellerini çekip bana elini uzattı ve ayağa kalkmama yardımcı oldu.

"Bebeğime kimse zarar veremez!" ellerimi doktorun masasına dayayıp biraz ona doğru eğildim.

"Tamam Baekhyun, merak etme. Kimse senin bebeğine zarar vermek istemiyor ama heyecanlanırsan kendin zarar vereceksin ona." doktoru ilk kez ciddi bir ifadeyle görmüştüm ve bu korkarak yerime geri oturmama sebep olmuştu.

"Ben de desteklemiyorum sırf biraz risk var diye kürtaj yapmayı. Ama bu bilgiyi vermek benim yasal zorunluluğum." doktora yersiz bir şekilde çıkıştığım için kendimi çok suçlu hissettim.

"Eğer şimdi sakin olacaksan asıl bilmen gerekenleri konuşalım." yaramazlık yapmış bir çocuk gibi hissettiğim için ağzımı açmadan kafamı sallamıştım.

"İlk aylarda düşük riski çoktur. Sen bir de erkek olduğun için, bu risk %20 artıyor." Chanyeol yanımda olduğunu belli edercesine onuzlarımı sıkmıştı.

"Dikkatli olmalısın. Aniden ayağa kalkma, hızlı yürüme, koşmak yok." parmağımı önümde salladığı zaman azar yiyormuşum gibi hissettirdi.

"Stres yok, elinden geldiğince az hareket et hatta. Ve yeme içmene dikkat et. Düzenli beslenmeli ve fazla abur cubur yememelisin." Sağolsun benim devim doktorun söylediği her şeye uymamı sağlıyordu ve bu benim gülümsememe sebep olmuştu.

"Biz bunlara uyuyoruz doktor bey. Chanyeol sağolsun, kızıma ve bana çok iyi bakıyor." İçimden geldiği için elimi onun omzumdaki elinin üstüne koydum.

"Çok sevindim." Bu adam çok sıcak gülümsüyordu... "Bebeğin ebeveynlerinin kan gruplarını öğrenebilir miyim?"

"Benim 0 Rh+ ama öteki ebeveyninin kan grubunu bi-bilmiyorum." Bu durum bana öyle kötü hissettirmişti ki utançla başımı öne eğdim.

"O da 0 Rh+" Çenemin iki yanından tutup kafamı kaldırmıştı ama ben yine de doktorun olduğu tarafa bakamıyordum.

"Çok güzel. Bebekle kan gruplarınız da farklı çıkmaz, rahat bir hamilelik geçirirsin." Doktor söyledikleriyle içimi rahatlatmıştı ve biraz ona doğru dönebilmiştim.

"Kan sonuçları çıkınca yine görüşeceğiz ama şimdilik bu kadar. Sormak istediğiniz bir şey var mı?" Başımı iki yana sallayıp reddettim ve Chanyeol'a baktım, o da gülümseyerek reddetmişti.

"O zaman kendinize iyi bakın." Teşekkür ettik ve Chanyeol'un elimden tutup beni kaldırmasıyla doktorun odasından çıkıp evimize doğru yol aldık.

Y/N

Yazamıyorum.

Çok net yazamıyorum. Bu bölüm kötü olduğu için özür dilerim ama çok uğraştım bir şeye benzesin diye, bu kadar oldu.

Bebeğimize isim öneriniz varsa yazın lütfen.

Bir sonraki bölümde görüşürüz.

bb.