Bir adım attım ona doğru.
Ve bir adım daha.
Fakat sonra durdum.
"Saat dört," diye fısıldadım kendi kendime. "Ve sen hâlâ ağlıyorsun yalnız kuş."
ancillulaa [2018] ✓
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
∞
"Tamam arkanı dönebilirsin." Taehyung'un getirdiği siyah sütyeni üzerime giyip, biraz büyük olduğu için kollarımı göğüsüme siper ederek konuştuğumda, Taehyung arkasını dönmeden sesimi duyar duymaz yürümeye başlamıştı.
"Artık gidelim. Hava karardı ve kumsalda neredeyse hiç kimse yok."
Onun görmediğini bilsem de başımla onu onaylayıp arkasından yürümeye başladım. Suyun içinde yürümeye çalışmak tam bir aptallıktı gerçi. Her an dizlerimin bağı açılacak ve akıma kapılıp gideceğim diye korkuyordum.
"Taehyung," diye soğuk sudan dolayı titreyen alt dudağımı umursamadan mırıldandım. Sesimi duyar duymaz omuzunun üzerinden bana bakmıştı.
"Eğer hâlâ teklifiniz geçerliyse motorları yağlayayım diyorum."
Kaşlarını anlamak istermiş gibi çattı. "Ne?"
"Adam kaçırabilir diyorum, eğer teklifiniz geçerliyse." diyerek birkaç büyük adımda onun yanına varıp, yanında yürümeye başladım.
"Fikrini neden değiştin?" Dümdüz bunu sorduğunda tekrardan önüne dönmüş, benimle beraber ilerlemeye başlamıştı.
"Çünkü birkaç hafta sonra mezun olacağız ve hepimiz farklı üniversitelere gideceğiz. Lisede ne yaşadıysak hayatımızda bir anıdan başka hiçbir şey olmayacak ve ben lisede kayda değer hiçbir şey yaşamadığımı fark ettim. Bu yüzden size yardım etmek istiyorum."
Sana yardım etmek istiyorum.
Taehyung sessiz kalmayı seçtiğinde bir süre cevap vermesini beklemiş sonra bundan vazgeçerek bakışlarımı gökyüzüne çevirmiştim. Gökyüzü kendini çoktan karanlığa teslim etmişti. Çünkü ben, denizin derinliklerine kadar yüzmüş, ve Taehyung'ta gidip gelirken baya baya bir zamanı devirmiştik.
