Part 2. Nu allemaal je mond houden

5 0 0
                                    

Het is half 10. Het eten is wat uitgelopen. Omdat iedereen vanochtend meteen weg stormde hoorde lang niet iedereen dat we om 7 uur bij de eetzaal moesten zijn. Toen we om half 8 nog steeds 24 mensen misten, moesten we ze gaan zoeken. Een groot deel bleek aan het voetballen te zijn op het veldje achter het hotel. Toen iedereen om 8 uur uiteindelijk gevonden was en aan tafel zat, konden we beginnen met eten.

Nu is het anderhalf uur later. Een leraar voorin maakt wat 'Shhh.' geluiden om ons stil te krijgen. Wanneer een andere leraar erbij komt staan en schreeuwt: 'NU ALLEMAAL JE MOND HOUDEN!' zijn we allemaal wel stil. Iedereen draait lachend en van schrik om. Zelf de 'Shhh' leraar kijkt verbaasd naar de ander. 'Het is half 10, jullie kunnen nog een half uur wat doen. Zorg dat je niet te ver van het hotel gaat, het lieft even binnen blijven. Uiterlijk 10 uur echt in je bunker. Allemaal je wekker om 7 uur zetten!' En ja hoor, je hoort de hele zaal weer zuchten. 'En dan zeg ik voor nu welterusten.' Sluit de leraar af. Iedereen staat op en loopt weg. Ik tik Nova aan die naast me zit en geef haar een knipoog. 'Het is bijna zo ver.' Fluister is. Meteen verschijnt er een big smile op d'r gezicht. We staan op en zoeken Louise en Jacky tussen alle andere leerlingen.

'May, May!' Iemand tikt op me schouder. Als ik me omdraai zie ik dat het Louise was. 'Oh god daar zijn jullie! Noof en ik lopen al een kwartier rond joh.' Met z'n vieren lopen we terug naar onze kamers. We lopen eerst naar die van Jacky. 'Oh nee, zitten jullie samen op een kamer?' Vraagt Nova als ze alleen Jacky naar binnen ziet gaan. 'Nope, jullie hebben echt geluk dat jullie samen zijn ingepland. Anders zat je met zo'n persoon op geschept als Sanne, wat ik nu dus heb.' Eerst begin ik te lachen, daarna bedenk ik ineens dat Sanne niet echt een al te goede vriendin van me is. 'Zei je Sanne? Oh nee, dat is zo'n snitch! Hoe ga je zorgen dat je zo weg kan sneaken?' Vraag ik. 'Ja I know, maar ik heb al wat bedacht. Zij wilde de hele tijd het bed hebben bij het balkon met het mooie uitzicht op de zee. Ik heb gezegd dat ze die mocht hebben als ze niet haar bek opentrekt naar de leraren over wat ik doe hier.' Nova begint te lachen. 'Slim, dat je dat bed niet meer hebt boeit toch weinig. Je bent daar alleen als het donker is, dan zie je de zee toch niet.' Zegt ze lachend. 'Maar wat als ze toch naar de leraren of zo gaat?' Vraagt Louise. 'Ik zeg wel dat ik erge foto's van d'r heb die ik anders online gooi.' Zegt Jacky een beetje sluw. 'Oeeeh gevaarlijk hoor!' Lach ik. 'En jij dan Louise, heb jij geen klikspaan op je kamer?' Ga ik verder. 'Nope! Ik zit bij Jeniffer, die gaat zelf ook dus dat zit helemaal goed.'

Na een paar minuten hebben we ons hele plan af gesproken. We wachten in onze kamer tot de leraar langs is geweest. Dan wachten we nog een kwartier, gewoon voor de zekerheid. Als dat kwartier voorbij is gaan we via de balkondeuren naar buiten, klimmen over de rand, nemen de nooduitgang waar geen alarm op zit en lopen via het voetbalveldje naar de straat. Klinkt best makkelijk, maar jammer genoeg zitten er ook een paar leraren aan deze kant van het hotel, dus dit gaat nog wat worden. 'Loop is door!' Nova haalt me uit me gedachte. 'Je wilt toch niet uit gaan in de kleding die we nu aan hebben, het is bijna 10 uur, kom op!' We lopen wat sneller naar onze kamer. Ik storm de badkamer in en Nova de kleding kast. Ik draag amper make up, maar toch moet het wel even bijgewerkt worden. Daarna wisselen we. Ik trek de hele kast over hoop op zoek naar een van me jurkjes.

'Shit! Noof! Doe je jurk uit!!!' Schreeuw ik naar Nova. 'Huh?' Nova komt de badkamer uit lopen en kijkt me stom aan. 'De leraren! Wie doet er een jurk aan als ie gaat slapen!' 'Oh ja je hebt gelijk. Ik heb net het ritsje dicht, kan je hem open maken?' Ik wil op staan om naar Nova te gaan als ik geklop op de deur loop. Ik kijk hoe laat het is, 10:06. Het is dus een leraar. Ik trek mijn jurk zo snel als ik kan uit, trek een handdoek om me heen en loop naar de deur. Als ik hem open trek zie ik dat het mijn Engels docent is die komt checken.

Gettin' lost with youWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu