Gettin' lost with you

Part 13. Je gaat voor me vallen en hard ook

'Wie wil er wat drinken? Roept Mason van binnen. 'Ik hoef niet.' Roep ik terug. 'Ik ook niet.' Roept Joey er achter aan. De rest gaat allemaal naar binnen. Nu zit ik hier alleen in het zwembad met Joey, lekker dan. Ik zwem naar een rand en ga er op zitten. De zon schijnt op me lichaam en het voelt heerlijk. Ik zie dat Joey vanaf de andere kant van het water naar me toe komt zwemmen. Hij blijft in het water maar komt wel voor me staan. 'Wat is er May, ik kan gewoon zien dat er iets is.' Vraagt hij. Hij legt een hand op mijn been, die ik meteen weg sla. 'Zie je?' Zegt hij dan. Ik kijk weg. 'May?' Vraagt hij nog een keer. 'Jezus, je weet heus wel waarom ik zo doe!' Zeg ik maar. Hij kijkt me verbaasd aan. Zijn haar zit door het water heel schattig. En al die druppels op zijn spieren maken hem best sexy. 'Ik weet het serieus niet.' Zegt hij dan. 'Ik beteken niks voor je.' Zeg ik, sta op, draai me om en wil weglopen. 'Oh dat heb je dus gehoord...' zegt hij. 'Joh.' Zeg ik me als ik me weer naar hem omdraai. 'Maar May, ga weer is zitten.' Zegt hij. Ik druip van het water dus naar binnen kan ik toch niet, als ik op een bedje ga zitten komt hij toch naar me toe dus ik ga maar weer op de rand van het zwembad zitten. 'Wat?' Vraag ik geïrriteerd. 'Je snapt heus wel wat ik bedoel. Ik vind je niet leuk. Iedereen hier denkt van wel.' Ik doe alsof ik hem niet hoor. 'Gelukkig beteken jij ook niks voor mij.' Zeg ik koppig. Ik zie hem zijn ogen wat samen kijken, ik kan zijn uitdrukking niet plaatsen. 'Is dat zo?' Zegt hij dan. Ik zie een grijs verschijnen op zijn gezicht. Ik knik. 'Dus wij betekenen helemaal niks voor elkaar?' Ik knik weer. 'Oke oke.' Ineens pakt hij me schouders vast en trekt me zo het water in. Hij komt heel dicht bij me staan en brengt zijn gezicht naar me oor. 'Ik beteken wel wat voor je, dat weet je zelf ook.' Ik kan gewoon voelen dat hij alweer aan het grijnzen is. 'Of niet dan?' Gaat hij weer verder. Zijn adem tegen mijn nek voelt heel goed. Ik voel gewoon dat ik kippenvel krijg. Snel schud ik nee. 'Oh, dan ga ik daar maar is voor zorgen.' Hij haalt zijn hoofd bij mijn hoofd weg en zet allebei zijn armen naast me neer, zodat ik nergens heen kan. 'Hoe bedoel je?' Vraag ik. 'Weetje nog, dat ik zei dat ik er voor ging zorgen dat je me leuk zou gaan vinden? Dat was een grapje, maar nu is het serieus. Jij betekend niks voor me, dat blijft zo, ik beteken niks voor jou blijkbaar, maar daar gaat verandering in komen.' Grijnst hij. 'Oke, dan ga ik ervoor zorgen dat ik heel veel voor jou beteken, en jij niks voor mij.' Zeg ik snel. Hij wilt een soort wedstrijdje spelen dus. 'Dus dit wordt een soort wedstrijd?' Ik knik. 'May ik zou oppassen, want je gaat me leuk vinden, je gaat voor me vallen en hard ook. Je zal mij boven iedereen kiezen.' Ik begin te lachen. Wat een ego, dit gaat hem nooit lukken. Ik ga er niet eens voor zorgen dat hij mij leuk gaat vinden, want ik ga hem toch nooit leuk vinden.

'Wat staan jullie close te doen!' Louise en Mason komen weer naar buiten lopen. Ik zwem snel weer van Joey weg. Ik klim uit het zwembad. 'We hebben een wedstrijdje.' Lach ik. 'Vertel.' Zegt Louise. 'Wie als eerste de ander leuk vind, verliest. Zo simpel als het maar kan.' Verteld Joey. 'Dus jij hebt al verloren?' Zegt Mason met een knipoog tegen Joey. 'Nee. We vinden elkaar allebei niet leuk, dat is wel duidelijk. Maar May gaat voor me vallen, en hoe.' Louise en ik schieten in de lach. 'Wat krijgt de winnaar?' Vraagt Mason. 'Niks.' Zegt Joey meteen. Alsof hij toch een beetje onzeker is of hij gaat winnen. Ik kijk hem vragend aan. 'Dan is het gewoon duidelijk dat dat persoon het andere persoon altijd al leuk vond stiekem, jullie zeggen de hele tijd dat ik naar nu al leuk vind en zij mij, dat is niet zo. Dat gaan we bewijzen.' 'Dat ga ik bewijzen.' Vul ik hem aan. 'Je gaat me zo leuk vinden May. Ze gaat voor al mijn charmes vallen.' Bij het woord charmes begint Mason te lachen. Ik probeer serieus te blijven kijken en mijn lach in te houden. Jezus wat een ego is het ook. 'Ik val niet op ego's, knap van buiten en lelijk van binnen.' Zeg ik dan ook. 'Nu is het helemaal klaar.' zegt hij. 'Je wordt van mij.' Vult hij zich zelf aan. 'Ze noemde je knap!' Roept Mason dan. Ik wordt rood als ik me realiseer wat ik inderdaad net gezegd heb. 'Dat is al een voordeel voor je.' Zegt Mason. Er verschijnt een grijs op Joey zijn gezicht.

Tegen de avond loop ik weer richting mijn huis. Joey is normaal nooit zo. Ik ken hem nu al best wel een tijdje, want die vakantie is alweer een paar maanden geleden. Maar hij heeft nooit zo'n ego gehad als vanmiddag.