Gettin' lost with you

Part 9. Ik ben mijn panty vergeten

Als we bij de huisjes aankomen zet Joey me weer neer. Hij loopt naar een deur en klopt aan. Een vrouw van gemiddelde leeftijd doet open. Hij verteld kort samengevat wat er is gebeurt en vraagt of we even een telefoon kunnen gebruiken. De vrouw vraagt of we willen binnen komen. 'Maar we zijn een beetje doorweekt.' Zeg ik. 'Is niet erg! Ik heb schone kleren voor jullie als je dat wilt en ik kan een kopje thee zetten.' Zegt ze lief. Ik glimlach en stap naar binnen. Joey loopt achter me aan. 'Ik pak wel wat kleren.' Zegt de vrouw als ze de trap op loopt. 'Dank u wel.' Zeggen Joey en ik in koor. Samen wachten we in de gang. Ik begin spontaan te lachen. 'Wie had dit ooit gedacht.' Zegt Joey. Hij snapt precies waarom ik lach. 'Ik denk dat niemand dit ooit heeft mee gemaakt.' Zeg ik lachend. De vrouw komt de trap weer af met een stapel kleren. 'Deze zijn van me kinderen, ze zijn net uit huis. Gister nog gewassen.' Ze lijkt echt heel blij dat wij even op bezoek komen, alsof er al een tijdje niemand is geweest. Ik pak een stapeltje aan en kijk om me heen. De vrouw wijst naar een deur. 'Dat is de werk kamer, kleed je daar maar even om.' Ik loop de kamer in en kijk rond. Er staat een tafel met stoelen, 2 bureaus en een boekenkast. Ik gooi me kleding op de tafel. Ik trek de vieze natte plak kleding van me lichaam af en trek het uit. Mijn eigen lingerie hou ik maar wel aan. De kleding is een grijze hoodie en een zwarte joggingbroek van Adidas. Zou die gewoon weggeven? Of moet ik straks dit weer terug geven. Ik trek het aan. Dit voelt zo veel beter dan de kleding van net. De hoodie is heerlijk zacht en de broek zit lekker los. Achter de boekenkast hangt een spiegel. Ik trek een elastiekje van me arm en maak even een rommelige knot. Ik pak me natte kleding van de vloer en loop de kamer uit. Ik loop door het halletje naar een deur die open staat. Ik kom de woonkamer in en ga op de bank zitten. Op de tafel staan 2 kopjes thee klaar. Ik ben blij dat we hier hebben aangebeld en niet ergens bij een of andere serie moordenaar. Nou je weet nooit, dit kan ook nog een psychopaat of zo zijn.

Ik loop naar de vrouw. 'Waar kan ik me natte kleren laten?' Ze wijst naar 2 plastic zakken die op een kastje liggen. Als ik mijn jurk in de zak wil doen merk ik dat mijn panty nog in de kamer van net ligt. Ik loop weer terug en doe de deur open. Ik trek de deur open en begin te gillen. 'May!' Schreeuwt Joey wanneer hij mij ziet staan. Hij staat daar alleen in z'n boxershort. Ik sla mijn handen voor mijn ogen, wat automatisch ging. 'Ik ben mijn panty vergeten.' Zeg ik. Als ik hoor dat Joey zich omdraait haal ik me handen voor me ogen weg. Wauw wat een gespierde rug. Daamn. Joey draait zich om en wilt de panty aan me geven. Ik ben heel hard aan het proberen om hem gewoon aan te blijven kijken en niet met me ogen naar zijn buik te glijden. Ik pak de panty aan, zeg zachtjes dankjewel en ga weer naar de woonkamer.

Als Joey ook weer omgekleed in de woonkamer is, komt de vrouw met een telefoon aanlopen. Ze geeft hem aan mij. 'Wie bellen?' Vraag ik aan Joey. Hij pakt de telefoon en toetst een nummer in. De telefoon gaat een paar keer over voordat er opgekomen wordt. 'He Mason.' Hoor ik Joey zeggen. Jammer weer. 'Ja ja we zijn veilig en zo, sinds wanneer maak jij je zorgen dan.' 'Kan jij ons ophalen?' 'Ja geen probleem, neem dan een taxi of zo.' Joey haalt de telefoon van zijn oor en vraagt aan de vrouw wat het adres is. Die geeft hij door aan Mason en hangt op. 'Ze zijn hier over een half uur, Nova komt ook mee.' Zegt Joey. Ik begin verbaasd te kijken. 'Nova?' Vraag ik. 'Zijn die nu samen dan?' Ga ik verder. 'Mason zei dat Nova bij hem op de kamer sliep.' Antwoord Joey. Oh god, daar moet dus iets gebeurt zijn, dat kan niet anders. Nova die dronken was, Mason de fuckboy.

Na 35 minuten horen we buiten een auto toeteren. We bedanken de vrouw voor alles en lopen de deur uit. Er staat een gele auto, een taxi. Voorin zit de taxi chauffeur en een lege stoel, achterin zitten Nova en Mason naast elkaar. Joey besluit om voorin te gaan zitten en ik achterin naast Nova. 'Oh wat ben ik opgelucht om jullie weer te zien.' Zeg ik. Mason  zit in het midden en legt zijn hand even op mijn schouder. Ik wil hem weg slaan maar ik hou me in, dit kan ook gewoon even zo'n vriendschappelijk klopje zijn. Naar een paar seconden haalt hij zijn hand gelukkig ook weg en legt hem op het been van Nova neer.