Daughter's Love

Chapter 12

Crytte's POV

"Yes, Jean?" Sabi ko sa pag sagot ko ng tawag niya.

"Inform lang kita about sa charity events natin. This month na yung scholarship program natin sa Ilocos Sur. You have to update their Gov nila. Then, after ng event na yon next naman ay yung art gallery ng Department mo. You have to inform your Dean about it para ipaalala yung event na yon. After that, talk to your School President for the Universities as one fun run for a cost. I'll handle the other universities." Mahabang lintaya niya.

It's been a month na after nung competition kaya back to work na ako (I mean sa Foundation.).

"Good job. Thanks, Jean. Kindly, add the High School and Senior High schools. Send them a proposal about the fun run."

"Sure."

Because it's my vacant I decided to talk to our Dean first.

"Good afternoon, profs." Bati ko sa mga prof na walang klase.

Nginitian naman ako ng iba at kinamusta ako ng ilan sa mga naging prof ko noon.

Syempre mabait ako kaya nginitian ko rin sila at sinagot.

Dumiretso ako sa table ni Dean.

"Good afternoon, Dean." Maligaya kong bati.

"Have a seat, Miss Corpuz."

"Emman will do, Dean." Masyadong formal si Dean e.

"So, what is it, Emman?"

"About the art gallery, Dean. The yearly art gallery, next month na siya, Dean. So, I want you to inform our department head about it, sir."

Since I entered this school, I'd proposed to our Dean about the yearly art gallery. Ito yung kaming mga Architecture, fine arts students and professors ay mag didisplay kami ng aming mga gustong ibenta sa gallery na yon then asa kanila na kapag nabenta yon kung idodonate nila ng buo yung kinita nila o magbibigay sila ng 50%. Part yon ng charity event ng Foundation namin which is yung mom ko ang founder. Tinake over ko lang yung foundation nung nag 18 ako na ang dati ay si kuya Clever at Kuya Cliff ang nag aasikaso.

"Sige, Hija. I'll talk to your department head. I'll also do you a favor to the Fine arts Dean." Thank God. Bawas trabaho.

"Thanks, Dean. Update me na lang din if kelan ang kanilang maseset na date and also if saang lugar. If they want to talk to me rin po ah, Dean."

"No problem, Emman. You have a very good heart. I'm so proud of you."

Masaya akong makarinig ng mga ganito. Walang pera ang katumbas ng mga pasasalamat ng natutulungan namin.

Nginitian ko si Dean ng sobrang lawak. "I'll go now." Tinanguan niya lang ako at binalik ang mga mata sa ginagawa niya kanina.

I headed to our school president. Nako, makikita ko nanaman siya matapos akong mabigyan ng first warning ko sa pakikipag basag ulo.

I knock to the door of her office. I heard her, she says come in so I did.

"Good afternoon, President."

"What brought you here, miss Corpuz?" She said nonchalantly.

"I'll just inform you about the yearly fun run, President. Next month na po yon after po ng art gallery po namin." Hindi man lang ako paupuin, sumakit ata talaga ulo niya sa away namin nung hindi-ko-kilala-kung-sino-ba-siya.

"Okay, have a seat then." Finally!

"Alam naman po ninyo na hindi siya marathon so ganon pa rin po siya hanggang 10k lang po. Pinaka maiksi na po yung 3k. Yung price po ay medyo binago ko po ng konti lang naman kaya ang 3k na po ay Php 1,500. 5k would be Php 3,000. Then, 10k would be Php 5,000 po. Alam ko namang hindi masakit sa bulsa yon ng mga mayayaman na estudyanteng nag aaral dito, President."

"Yes, I know. Continue."

"I'll just post it to the announcement board when we finished finalizing the date. I hope that after I graduate from this school, that activity won't end."

"I promise you that it won't. Okay, then. Send me email before you'll post it."

"Thanks, President. I'll go now." After I talked to Mrs. President, I went straight to my last subject.

Parehas lang na nag start yung proposal ko na yon nung tumungtong ako ng College. Ilan lang sila sa mga dinagdag ko sa Charity events na meron na ang foundation namin.

Imagine kung ilang libo ang sasali sa fun run sa isang university magkano na yon napakalaking tulong na sa nonprofitable foundation namin. E ilang university ang mga malalaki rito samin.

Nag bigay din ang mom ko sa foundation niya ng 1/4 ng kanyang pera nung namatay siya kasali yon sa last will niya. My father put it on our business, ininvest niya para hindi mamatay yung pera at yung kinikita ay iyon ang ibinibigay sa foundation ng mom ko. Dahil si dad din ang namahala nito nung namatay si mom bago napunta sa mga kapatid ko at sakin.

Ganon din ang ginawa ko sa pera ko na namana ko kaya nga sabi ko may pinag lalaanan ako. Dahil iyon ang turo ng mom namin kay kuya Clever at kuya Cliff na huwag maging madamot at maging mapagbigay kaya itinuro rin sakin yon ng mga kuya. Ganon din naman nakikita ko kay dad. Dad is a great man. He really is.

My mom did before ay simple lang naman ng bawat kinikita ng pera niya noong dalaga siya ay sa foundation niya at naging 50% nung nagkapamilya siya.

My dad naman ay 40% ng kinikita niya nung naging mag asawa sila. My father has a good heart, indeed. Sakin lang ata hindi, funny right.

Ang ginawa ni Kuya Clever dati ay kinausap niya ang mga politicians para samin mag donate ng pera pero hindi ilalagay ang names nila sa mga ipamimigay sa mga tao, at inopen niya for public din ang pag tanggap ng donations. Sikat ang foundation namin because si Kuya Clever ay pinagkalat niya sa iba para maraming matulungan at tumulong. Of course, 30% ng kanyang salary ay napupunta sa foundation. 50% naman ng kinikita ng ininvest niyang mana niya ay sa foundation.

My kuya Cliff naman ay prinoposed niya sa mga businessman o partners ng company namin ay magbibigay sila ng at least 10% bawat kinikita nila, na maluwag naman nilang sinang ayunan. Siya naman naka isip ng fun run for a cost pero hindi sa universities kundi sa bawat province. And of course sa minana niya at sinasahod niya ay 50%. Dahil wala naman siyang binubuhay pa.

Marami na kaming na tulungan kahit nga hindi na kami humingi ng tulong sa iba. Kahit family foundation siya marami at maraming matutulungan. Masasabi niyong ganon kayaman ang pamilya ko. Hindi ko makakaila iyon dahil sa business ng great great grandfather ko na namana ng namana ng kanyang anak hanggang sa papa ko (fortunately, laging iisa ang anak ng mga naging lolo ko.) ang negosyo ng father ko na namana niya ay transportations (like airplanes and barko) and real state shipping line, na napalago pa ng mga lolo ko at ni dad.

Habang ang mother ko ay ang negosyo ng pamilya nila ay cloth lines and pagawaan ng mga semento. Both na only child ang parents ko.

Ang part ko naman ay yung mga binanggit ko na darating na events ay ang naidagdag ko sa mga ginawa ng mga kuya ko. Sa minana ko ay 100% ng kinikita nun ay binibigay ko sa foundation. First 2 years ng kinita ng minana ko ay bumili ako ng malawak na lupa at mga crops. Sa farm na yon ay yung mga taong hirap ay don nag wowork at yung kinikita ron ay napupunta sa foundation. Active ako sa charity events. My friends are giving 10% ng monthly budget nila while their parents naman ay 20%, I didn't asked them naman. Kusa yon.

Ang mga trabahador namin ay mga volunteers. Si Jean ay sinasahudan ko syempre naman.

Mabuti ng ibalita ko kay Jean ang mga nangyari sa mga kinausap ko.

"So, how was it?" Bungad sakin ni Jean.

"Paki finalize na yung date and venue ng fun run para maipost ko na sa school at sa ibang schools. Then, talk to our people sa pag asikaso ng mga kailangan. Yung, sando shirt then sa prizes ng mga makaka top 3 na unang makakatapos, tapos yung bibs nila. Aantayin ko pa kung kelan makakaisip ng date and venue ang dept heads namin para sa art gallery kaya stand by lang pero gawa na ng layouts ng invitations para sa art gallery."

"Got it. Naka usap ko na rin ang ibang  schools na kasali."

"Okay, update mo lang ako, Jean. Thank you!" I ended the call.

"Tara na, hatid na kita sa condo." Tapos na pala ang klase. Wow! Hahaha! Sige na ako na ang hindi nakinig. Pasensya na nag daldal ako sa inyo mga bes.w