AND THEN, HE CAME! (SLOW UPDATES)

CHAPTER 10: Ako, Inspired?

CHAPTER 10: Ako, Inspired?

Quinny’s NOTE:

Your love and support makes my heart beat fast. Chos! Thank you, thank you my dearest readers! *harthart* (Group hug)

COMMENT & VOTE po kayo. Hihi..

ΔΔΔ

Monday nanaman, nakakainis! 4:00 ako ginising ni mama kanina dahil daw ang layo ng bahay sa school. Mga 10-15 minutes pa kasi ako magtatravel papuntang Statefield University kaya kailangan ko talagang magising nang maaga tuwing school days. Inaantok pa ko! -___-

 

*yawn*

 

 

“Hoy, bae!”- bati sakin ng babaeng isa sa pinakamamahal ko.

Tiningnan ko lamang siya at naglakad uli.

“Hey, bakit di mo ko pinapansin? May nagawa ba ko?”- tanong niya then nag-pout siya. Ang cute talaga niya tsaka ang O.A niya. XD

“Eh kasi nasagot ko si mama kahapon. Ang sama sama kong anak.”

 

 

“Naku, wag mo na yung isipin. Di mo naman sinasadya eh.”- sagot niya. Nagtaka ako, kapag sinasabi ko kay Janelle na nasumbatan ko si mama, lagi niya kong pinapagalitan.. pero ‘bat ngayon, HINDI?

”Hindi ko naman talaga sinasadya eh. Bakit alam mo?”- curious kong tanong.. O_O

Bago siya nagsalita, kumuha siya ng biscuit sa bag niya. Binuksan niya yun, kinakain at di man lang nag-offer.. Di rin siya madamot, ano po?

”Lagi namang di mo sinasadya eh. Ano bang sinadya mo, di ba?”

Talaga ‘tong babaeng to, oo. Inis! Akala ko naman kung ano na.

“Nakakainis ka fab!”- sabi ko nang masama ang tingin sakanya.

“Penge nga ko!”- dugtong ko pa at kinuha ko yung kinakain niyang biscuit. Nauna na kong naglakad sakanya. Napansin ko na hinabol niya ko.

  

“To naman, hindi na mabiro..”­- sabi niya nang tuwang-tuwa.

6:15 palang, ang aga naming pumasok dahil nga si mrs. Serano ang first subject namin. Dumeretso na kami sa room para maka-pagbasa naman kahit papaano.. Nakakainis, simula nang mag-high school ako, parang nawawalan na ko ng ganang mag-aral. Badtrip lang! *pout* Oh di kaya dahil lang sa stress ako?.... sa LOVELIFE ko? Naku po!