Doktor kontrolünden döndüğümde evde beni merakla bekliyordun.
Benimle gelmek için yalvarmıştın fakat yalnız gitmek istediğimi söylemiştim.
Fikrime saygı duyduğun için teşekkür ederim, sevgilim.
Aksi takdirde haberinin bile olmadığı hastalığımın tedavilere yanıt vermediğini bilmeni istemiyordum.
'Ne dedi doktor?' buz kesmiş ellerimi sıcacık avuçlarının içine alıyorsun.
'Kendimi çok yıpratıyormuşum. Hepsi bu.'
Gülümseyerek yanıtladığımda tereddütle bakıyorsun gözlerime.
İnanmamıştın, değil mi?
Öldüğümü biliyordun ve elinden hiçbir şey gelmediği için kendinden nefret ediyordun.
Etme, buna dayanamam.
Bu çökmüş halime rağmen son nefesime kadar beni sevginle iyileştirmeye çalıştığın için ben sana minnettarken, etme.
Vaktim daralıyor, sevgilim. Ölüm beni çabucak bulmak için diğer bedenlere adres soruyor.
YOU ARE READING
─ 298『Bir Sanat Galerisi Ama Melodisi Ölüm Kokulu°Kihyuk✅』
Fanfiction"Karanlıktan korkutuğunu bildiğim için sana güneşi, ayı, ve yıldızları bıraktım; sevgilim. Olur da ay ışığı girmeyen evimizde, karanlıkta kalırsan diye bir de fener bıraktım. Artık karanlıktan korkma, olur mu?' " [Tamamlandı]
