zijn naam is liam - a one direction story

De waarheid

recap

*flashback*

ik zit in de klas bij wiskunde, totdat mijn mentor binnenkwam. ''daniëlle kun je even meekomen?''

ik knikte en liep mee naar de gang, ''is er iets wat ik niet weet ofzo?'' vroeg mijn mentor aan mij ik schudde mijn hoofd ''nee niet dat ik weet'' antwoorde ik verward hij knikte alleen ''je ouders hebben gebeld en komen je nu ophalen dus ik wil dat je je spullen alvast pakt en naar buiten gaat je vader kan elk moment komen'' ''oke'' zeg ik en loop terug naar de klas iedereen kijkt me aan, ik pak snel mijn jas en spullen en loop de school uit. ik kijk rond ik zie mijn vaders auto aan komen rijden.

ik stap in ''waarom wordt ik opgehaald?'' vraag ik verward mijn vader kijkt voor zich uit ''jij gaat nu meteen in therapie'' is het enige wat hij zegt en ik weet gelijk waar hij het over heeft... ik werd heel erg gepest en daardoor ging ik mezelf snijden ''hoe zijn jullie dit te weten gekomen?'' vraag ik 

end recap

pov Daniëlle. 

(D is daniëlle en L is liam)

D: okey dan, ik moet je iets vertellen maar niet via mobiel kun je skypen?

L: uh ja denk het wel, spreek je straks

D: tot straks

L: bye

ik pak mijn laptop en start hem op, zodra ik inlog zie ik dat liam al online is ik druk op het knopje videogesprek en wacht. na 1 minuut neemt liam al op ik zie hem in het beeld verschijnen ik zwaai naar hem ''heey'' zeg ik met een klein zwak glimlachje, ''hey babe'' zegt liam en zwaait terug. zijn blik veranderd van blij naar serieus ''dus wat wilde je me vertellen schat?'' ik zucht luid en begin mijn verhaal te vertellen van hoe ik begon met snijden tot aan de tijd dat mijn ouders erachter kwamen. als ik aan het einde van mijn verhaal ben kijk ik naar mijn handen die opeens heel interessant zijn, na 5 minuten die wel uren leken te duren hoor ik liams stem uit me laptop ''bae kijk me eens aan, althans kijk in de cam'' ik moet een beetje lachen door zijn opmerking maar kijk toch in de cam, ik zie dat hij tranen in zijn ogen heeft ''Daniëlle waarom heb je het me niet verteld, ik weet dat het klinkt cliché maar ik luchtte me hart wel altijd bij jou en nu voel ik me gewoon schuldig omdat ik weet dat jij....'' liam valt stil en er rolt een traan over zijn wang die hij snel wegveegt ''dat jij waarschijnlijk niet bij mij kan''  ik schud mijn hoofd heftig heen en weer ''nee liam zo zit het niet in elkaar'' ''leg het me uit dan'' dringt liam aan

 ''kan ik niet!'' roep ik gefrustreerd uit, meteen heb ik spijt van mijn uitval maar zeg niks. ''sorry liam ik bedoelde het niet zo maar ik vind het maar niks als mensen mij door en door kennen'' zeg ik zacht terwijl er tranen in me ogen opwellen. ''ik weet gewoon niet wat ik nu moet'' zeg ik zachtjes.  op dat moment begin ik te snikken en ik kan het niet stoppen. ''daniëlle'' begint liam. ''wees niet bang, moet ik naar je toe komen?'' ik schud van nee ''ik wil nu even alleen zijn, mijn ouders zijn ook niet thuis dus ik heb het rijk lekker voor mezelf'' antwoord ik snikkend ''daniëlle of je het nu wilt of niet ik kom naar je toe''  zegt liam, voordat ik er tegenin kan gaan heeft hij al opgehangen.

okey ik kan nu wel sorry blijven zeggen omdat het zoooooooolang duurt maar ik kan het beter gewoon uitleggen, ik heb veel persoonlijke shit op dit moment een van die problemen is dat ik nogal word/werd gepest en dat allemaal moet verwerken ik zeg dit niet om aandacht maar omdat ik gewoon wil uitleggen wat er aan de hand is, door het pesten kreeg ik allemaal deprimerende gedachtes (en nee ik ben niet gestoord) en tja dat leidde me af en ik sloot mezelf op enzo meer van die problemen hou ik graag privé omdat ik er toch niks meer aan kan veranderen maar degene wie dit boek nog lezen, ik hoop dat jullie begrip hebben voor dit en ik beloof dat ik probeer zoveel mogelijk te updaten.

het spijt me

byee potatoes xxx kyara