Ellerime aldığım toprağı yavaşça bırakırken son kez gözyaşlarımı koluma sildim.
Ben kaybetmiştim. Her şeyimi kaybetmiştim. Sadece sevdiğim adamı değil en yakın arkadaşımı sırdaşımı kaybetmiştim ve yine bunun tek sorumlusu bendim.
O gün gereksiz yere korkmuştum. Karşıma çıkan salak bir kız yüzünden Murat'ı terk edip o kızın peşinden gitmiştim. Ben gerçekten sevgiyi hak etmeyen bencil herifin tekiydim.
Ayağa kalkıp mezarına son kez baktım.
"Hala yüzün var demek buraya gelmeye" Anılın sesini duymamla ona döndüm.
"Anıl uzatma artık"
Kaşlarını çattı. Sinirden kızarmıştı.
"Ne demek uzatma lan Murat öldü. Öldü. Hem de senin yüzünden hiç bir şey olmamış gibi buraya gelip ağlayınca yaptıkların değişmiyor."
Söylediklerinde sonuna kadar haklıydı. Ama yapabileceğim hiç birşey yoktu geri değiştiremeyeceğim şeyler yaşamıştık. Zamanı geri alamazdım.
Anıla cevap vermeden uzaklaşırken arkamdan bağırdı.
"Kaç tabi kaç. En iyi yaptığın şey"
Gözyaşlarım arka arkaya dökülürken bir an önce uzaklaşmak istiyordum.
Sadece uzaklaşmk değil yok olmak...
Selam bebeklerim özel bölüm falan filan işte okuyun bu arada hepinize iyi bayramlar
