Four

11 1 2
                                    


DANE ALBERTS

7:34 am

"How's your life outside the asylum?" Tanong ni Ravi while we're eating our breakfast this morning.

2 weeks had past and only Ravi was my companion, well sa condition nang ibang pasyente ay mukhang hindi alam kung paano makipag kaibigan. Sometimes I got scared because some of them are violent kaya iniiwasan kong mapalapit sa mga ganong pasyente.

Well Ravi is nice and adorable but sometimes nagugulat parin ako everytimes he shift moods. Minsan nagagalit siya sa maliliit na bagay, sa sobrang tuwa niya ay magugulat ka nalang na basta basta siya tatahimik at hindi siya mamansin.

But I never got scared of him, actually natutuwa pa nga ako because I found it cute, it was like im having a little brother.

"It's okay." I answered.

Is it?

"Can you tell me about your life?" Kuryuso niyang tanong habang may malapad na ngiti sa kanyang labi.

"Boring... and sad." I honestly said.

"Because you lost your dog?"

Saan niya naman nakuha yan?

"Kidding." Sinamaan ko naman siya nang tingin pero tinawanan niya lamang ako.

"How 'bout you? How long have you been here?" I curiously asked.

"Hmm. Six years old ata ako nun?" Sa una ay hindi ako naniwala pero seryoso na naman yung mukha niya, pag seryoso kasi ang mukha ni Ravi ibig sabihin ay hindi siya nagbibiro o nakikipagtuwaan.

"Really?" I said hiding my shock expression.

"Hmm. Wala na akong may ma-alala."

"How about your family? Did they visit you here?"

"Not even once." Mukha siyang nawalan nang gana dahil sa naging topic namin.

It really must been hard for him staying in this place. He never experienced school kahit nga siguro ang mag laro ay hindi. Parang naging unfair ang mundo kay Ravi, lalo na yung pamilya niya. Ano pinabayaan nalang siya dito? Wala na silang pakealam sa anak nila?

"Ravi, it's really fun outside this walls. I have cool classmates, funny friends and I have a happy family."

I lied. Dahil binaliktad ko lang ang totoo.

"How does it feel having like those kind of people?" I saw that there was a hint of amusement on Ravi's face, kaya pagbibigyan ko siya, pero kasinungalingan naman lahat.

"Na mahal ka nila, na hindi ka nila pinapabayaan." I said coldly.

"Ano ba ang kadalasang ginagawa mo sa labas?"

Oh c'mon! Think Dane! Think!

"I- uh... usually go to the beach?"

Yun lang talaga ang unang naisip ko?


"TALAGA? MAGANDA BA DON? MASARAP BA SA PAA YUNG BUHANGIN? MAALAT BA TALAGA YUNG TUBIG SA DAGAT?" Halos lahat nang paseyente ay napatingin sa gawi namin dahil sa lakas nang boses ni Ravi.

I'm a PsychopathWhere stories live. Discover now