DANE ALBERTS
5:59 am
Ilang araw na akong walang matinong tulog dahil sa nangyari samin ni Ravi. Apat na araw ang lumipas at tanging pag-iwas ang ginagawa niya sakin. Everytime I ate breakfast ay minamadali niya ang pagkain niya para hindi ko siya maabutan para sabayan at humingi nang tawad. Ganon din pag tanghali at gabi, iwas lang siya nang iwas.
I was so frustrated and stressed beacause I just lost a special friend of mine, and I can't let that happen.
Kaya buong lakas akong bumangon para maligo. I wore my patient's uniform and wore my pink fluffy slippers.
I just waited Rian to open my door. It's Thursday, at alam ko na day off ang nurse niya. Kakapalin ko na ang mukha ko dahil alam ko na siya lang ang makakatulong sa akin para magka-ayos kami ni Ravi.
"Can you give us a minute, Ate Rian?"
Bahagyang nagulat ang dalawa sa sinabi ko. I expected this to happen, buti nalang at hinanda ko ang sarili ko.
"Huy ikaw, huwag na huwag ka mauunang mag confess nang feelings mo ha, masyado pang maaga, hayaan mo munang siya----" Inismaran ko si Rian dahil sa binulong niya.
"Pinagsasabi mo? Kakausapin ko lang ang tao. Ang dumi dumi nang isip mo!" Inis kong bulong sa kanya.
"If she will ever confess, ikaw ang unang taong makalaalam Ms. Rian." He winked at Rian kaya kita ko kung paano kuminang ang mata nang nurse. Excuse me! May boyfriend kaya siya!
Dala nang iritasyon ay walang atubili na hinila ko si Levi papalayo kay Rian.
Hindi ko gusto ang kindat niya kay Rian!
What the hell?
"Easy, baby. Calm down, I'm all yours."
"Look, gusto ko lang na humingi nang tulong sayo, that's all." Sabi ko, hindi pinansin ang tinawag niya sakin.
"You need my help?"
"Tulungan mo ako kay Ravi." Biglang dumilim ang ekspresyon niya nang dahil sa sinabi ko.
"What?" Iritado niyang sabi. Kanina lang ang ganda ganda nang mood niya, ngayon parang dinaig niya pa ang nireregla.
"Yes. I want you to help me. Nag-uusap kayo ni Ravi diba? Kakausapin ko sana siya mamaya, ayaw niya kasi akong kausapin."
"At bakit mo naman naisip na tutulungan kita?" Masungit niyang tanong. I expected this...
"I will do anything what you want me to do." Gusto ko sanang bawiin ang sinabi ko pero wala akong magawa dahil tumango tango na ito tila sumasang-ayon.
"Do you like him?" He dangerously asked. Ang mata niya ay tutok na tutok sa akin na tila isa akong ginto kung makatingin. Nafe-feel ko ang tensed sa pagitan naming dalawa kaya napalunok ako nang laway.
"Or did I asked the wrong question?" Mas lalo akong kinabahan nang mas lalong sumeryoso ang mukha niya.
"Do you love him, Dane?" Hindi ako nakasagot dahil tila hinihigop ako nang mga mata niya. Damn it!
