DANE ALBERTZ
9:03 am
After my check up with Dr. Lilith Watson ay pumunta ako dito sa garden nang Insane Asylum. She said na kailangan kong magpa-therapy bacause of having this kind of disorder.
Matagal ko nang alam to, bago pa nila ako dinala dito.
Nung una ay hindi ako makapaniwala na baliw ako. Having a Borderline Personality Disorder is really mind blowing. Yes, I've always been bullied at school, na depressed ako dahil sa pagkamatay nang kapatid kong si Dale. Im always locking myself at my room, and sometimes I almost comitt suicide.
Akala ko normal lang to.
May tama na pala utak ko.
That day before I knew that im a psycho ay hindi nag dalawang isip sina Tita at Daddy na ipapasok nila ako sa Insane Asylum, imagine? My whole reputation will ruin if they would sent me here? That's why muntik na akong mag suicide nong gabing yun
Hindi ko na kasi kaya, mas lalo lang akong mababaliw dito.
But I'm really sure that theres nothing wrong with me.
"Ikaw yung babae kanina?" Bahagya akong tumalikod para tignan kung sino ang nagsalita. I was a bit shock seeing Ravi behind me, what kind of disorder he has again? The bipolar thing?
"Can I sit beside you?" He asked sweetly, he sounded like a twelve year old boy mukha siyang hindi 18 years old. Tumango lang ako at saka niya ako dinaluhan dito.
I heard him sigh.
"What a boring place, ey?" Hindi ako sumagot nanatili lang akong nakatingin sa may mga pasa at sugat kong kamay.
"Did you harm yourself? I tried that once but I ended up crying." He chuckled. Nakita niya siguro na may mga pasa at sugat ang kamay ko kaya naitanong niya yun sakin. I bit my lower lip remembering those horrible nights I went through. Even if how much I tried to forget it ay patuloy parin nanunumbalik.
"What's your name? I bet you already now mine."
"Dane." I simply answered.
"You seem normal." Tinignan ko siya na nagtataka. Pano niya naman napansin.
He laughed.
"Because you're not acting like them." At saka tinuro niya ang ibang mga pasyente na may sari-sariling mundo. Kahit ayaw mong sabihin, eh halata talagang mga baliw.
"Eapecially him." Saka inis niyang tinuro si Drax na kausap na naman ang sarili.
"I've always heard him talking to himself and he's keep on saying Casper, Casper, blah blah blah." Kung kanina ay sweet na Ravi pa ang kausap ko ngayon ay iba na. His emotions change that fast.
"I think his nice."
"No! When I tried talking to him he keeps on ignoring me!" Mukha talaga siyang badtrip na badtrip kay Drax dahil nagdadabog na siya sa harapan ko.
Uh-oh. I almost forget that the guy beside me is a total pshyco.
"W-what about h-him?" I diverted our topic to Resse whose usually sitting and has this cold aura. Syempre tulala, at mukhang may malalim na iniisip.
Unti-unting kumalma ang mukha ni Ravi nang tignan niya si Resse.
"That quiet man? He's so boring to hang out with." Sabi niya.
"Really? So the both of you already shared conversation?"
"No, he's a total snob." Tatango-tango niyang sabi.
"And look at him, hindi man lang siya nag suklay." Dagdag niya pa. Hindi nga nakapag-suklay si Reese but the messy hair is really good on him. At saka ang sobrang puti niya, mukhang hindi siya sinisikatan nang araw.
"Did you know that Reese is having hallucinations kaya mukha siyang puyat na puyat at stressed."
"That explain why he keeps on screaming every night." Mukha siyang may nahanap na nawawalang pyesa sa puzzle niya dahil lang sa naging reaksyon niya tugkol sa sinabi ko.
"Screaming?"
"Yes, sometimes I really felt pity for him when everytime I heard him scream. He sound so scared and terrified." May lungkot sa boses ni Ravi, halatang naawa talaga siya kay Reese, maski ako, nakakaawa naman kasi talaga siya.
Nasa gitna kami nang pag-uusap ni Ravi nang mamataan ko si Levi na kakalabas palang nang garden, may dalawa nurse na nakabuntot sa kanya na paniguradong bantay niya.
"Ravi, do you know him?" Sabi ko saka tinuro si Levi.
"Ohh. Levi, of course." Mukha naman siyang natuwa nang makita niya si Levi, Levi farrowed his eyebrows when he saw Ravi and I talking, mukhang magkaibigan sila, or not.
The Antisocial Disorder, ayun pa kanina sa nurse ay may napatay na daw yang si Levi. Hindi ko lang maimagine na kaya niyang pumatay nang tao at talagang nakakaturn-off! It gives me goosebumps, at sana lang huwag siyang lumapit dito dahil natatakot ako sa kanya!
But my prayer didn't happen...
"Ravi, who is she?" He's baritone voice gives me shiver down to my spine. Nagsimula nang pagpawisan ang mga palad ko dahil sa kaba, I don't know why am I feeling like this. Is it because he kills people, thats why im scared of him? O baka dahil sa boses nang pananalita niya.
Kung siguro hindi ko nalamang mamamatay tao to eh malamang kinikilig na ang mga hormones ko sa katawan! Thanks to that female nurse! Ugh!
"She's the new one." Masayang sabi ni Ravi, kung si Ravi masaya ako kinakabahan, hindi niya ba nafe-feel na ayaw ko sa Levi na to?
Kahit na mukha siyang masungit at suplado ay ang cool niya parin tignan at bagay na bagay sa kanya ang puting uniform nang mga mental patient.
"We need to talk about something." Seryoso niyang wika kay Ravi. Sinenyasan niya ang dalawang nurse na maguusap lang sila kaya asad na tumayo si Ravi.
"Wait here, Dane." Maski ako nagulat dahil sa sobrang seryosong mukha ni Ravi. Kung nakakatakot tong si Levi mas nakakatakot talaga tong si Ravi pag seryoso.
Is it really that serious and important ang paguusapan nila?
I guess so.
Habang tinatanaw ko silang dalawa sa malayo ay napansin kong nakatingin sakin si Levi. Agad siyang umiwas nang tingin at saka ipinagpatuloy ang kanilang usapan. Tapos maya maya ay sabay nila akong tinignan na dalawa, paniguradong ako ang pinaguusapan nila.
At ano yun?
×××
