SIRRIMIZ

11/ SIRRIMIZ

Bu bu babamın telefonuydu. Peki burda ne işi vardı. Yada benim psikolojim bozuldu. Üstündeki yazıda büyük yazıyordu. Büyük arıyor...

Oraya istesem yetişemezdim. Ama buradan çıkmanın tek yolu o telefonu almaktı. Sandalyeyi yana doğru itmekle uğraşırken yan tarafa düştüm gerçekten acıtmıştı. Ağzımla telefonu almaya çalışırken ayak sesleri duydum. Bizimkiler gitmiş Burak'a bana bakmaya geliyordu. Telefonu görmemesi lazımdı. Kafamla duvara doğru savurdum. İnşallah görmezdi.

Kapı açıldı. Burak'ın kafasında her zamanki gibi anlayamadığım birşey vardı. Beni kaptığı gibi ellerimi çözdü ve bana:

"Buradan hemen git! Çok uzaklara. Kaç. Ne bakıyorsun. Haydi."

Ne? Ne saçmalıyordu. Şimdi bunu düşünemezdim. Hemen gitmeliydim. Sapsarı odaya doğru koştum. Burak arkamdaydı. Tam merdivenlerden iniyordum ki dış kapıdan sesler geliyordu. Kapıyı kırmaya çalışıyorlardı. Kimdi bunlar? Burak neden korkuyordu? Kolumdan beni çekti.

"Öykü sana herşeyi anlatıcam. Söz ama şimdi saklanmalıyız. Bana güven."

Ona güvenmemi mi söylemişti? Bunca olanlardan sonra. Sizce ben ne yaptım? Tabiki gittim onunla. Bir depo gibi bir yere  indik. Her tarafta örümcek ağları vardı ve karanlıktı. Bana fısıldadı.

"Sana herşeyi anlatıcam ama şimdi buradan kurtulmak zorundayız. Ben gidip bakıcam gitmişler mi diye. Burda kal olur mu?"

Tamam anlamında kafamı salladım. Merdivenleri usul usul çıkıp kapağı açtı. Bir süre sonra gelip, gelmemi işaret etti. Bende onun yanına vardıktan sonra konuşmaya başladı.

"Bak Öykü herşey karmakarışık oldu."

Sözünü kesmeden onu dinliyordum.

"Ama sana herşeyi en baştan anlatıcam."

Oturmam için koltuğu işaret etti. Geçtim oturdum. Anlatacaklarını çok merak ediyordun. Hiç lafını kesmeden dinliycekyim. Kararlıydım.

"Biz özeliz Öykü. Bizim ölmemizi istiyorlar. Farkında mısın sen benim hakkımda bazı şeyler düşünmüştün. Ve bildin."

"Se-sen nerden biliyosun düşündüklerimi?"

"Öykü ben düşünceleri okuyabiliyorum. Sende olacakları tahmin edebiliyorsun."

"Peki babamın telefonunun odada ne işi vardı?"

"Ah! Telefonu orda mı düşürmüşüm. Anlatıcağım çok şey var Öykü. Bu artık bizim SIRRIMIZ."

 
          ●●●●●●●●●●●●●●●●●

                 2 AY SONRA                 

Herşey çok garip, hayat, insanlar, olaylar...

Benim bile düşmanlarım varmış. Ve bu babammış. Burak'ta ölmemek için babamın dediklerini yapmak zorunda yani beni öldürmek zorundaymış. Ama bana kıyamamış. Babama yapamayacağını söylediğinde babamda evi basmış. Bizde tabi kaçtık. Yeni bir şehir de yeni bir ev de hayatımızı değiştirecek insanlarla birlikteyiz. Ailem, dostlarım ve dost bildiklerim beni öldü biliyorlar, babam beni öldürmenin peşinde ben ise mutluyum. Herşeye rağmen mutluyum. Çünkü hayat devam ediyor. Ve ben sevdiğim adamla birlikteyim. Her ne kadar beni dövse de :)  Sorunlarımızı omuzlarınızda attık beraber taşıyoruz.

Ara Not: Biliyorum çok sıkıcı oluyo fakat bunu yazmak zorundaydım. Lütfen sıkılmadan okuyunuz. Bu bölüme detaylar sakladım. İyi okumalar.