SIRRIMIZ

12

               Öykü'nün Ağzından            

Burak biraz dinlenmemiz için teyzesinin yazlığına gideceğimizi söyledi. Yol uzun olduğu için yanıma küçük emoji yastığımı ve küçük battaniyemi aldım. Burakların arabasıyla gidecektik. Her ne kadar ehliyeti olmasa da. Arabaya geçtik. Yol boyunca yolu izledim durdum. Azıcıkta uyumuşum. Sonunda geldik diye uyandırdı.

Villaya baktığım da büyülendim. Bahçe kapısı iki kapaklı siyah ve beyaz mermerden oluşuyordu. Kapı açıldıktan sonra kocaman bir bahçe önümüze çıkıyor. Çimenlerin arasından geçen mermerli yıldan eve giriliyor. Ev 3 katlı. Her katı farklı bir renkte. Arka bahçesinde ise büyük bir havuz vardı. Bu evde çok eğlenicektik.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Eve yerleştik. İkimizinde farklı odaları vardı. Kıyafetlerimi yerleştirdikten sonra aşağı salona gittim. Teyzesinin olduğunu söylemişti fakat evde bizden başka kimse yoktu. Burak'ta aşağı inince oda teyzesinin olmadığını fark etti. Teyzesini aradı.

   
Burak'ın ağzından

Teyzemi aradım. Yine o ses. İrkildim. Teyzesini kaçırdı yoksa.

"BURAK! YAZLIK GÜZEL Mİ? ÖYKÜ HANIM BEĞENDİ Mİ? HATA YAPTINIZ. SON 1 GÜN  20 SAAT SONRA GÖRÜŞÜRÜZ. BEKLETME BENİ. BİLİRSİN BEKLETİLMEYİ SEVMEM."   

"Teyzem nerde?"    Diyebildim sadece.

"BİLMEM. BELKİ BİRİLERİ KAÇIRMIŞTIR."

Küfretmemek için kendimi tutuyordum.

"Senin a... koymadan yerini şöyle"

"KÜFRETMEN SENİN İÇİN İYİ OLMAZ VE TABİKİ YERİMİ ÖĞRENMENDE. ÖYKÜ'NÜN O MEZARA GİRMESİNİ İSTEMEZSİN DİMİ?"

Diyip kapattı. Ben bunun ta,, neyse. Öykü'yü endişelendirmemem lazım. Ama anlatmam gerekiyordu.

"Aşkım sana söylemek istediklerim var."

"Dinliyorum."

"Baban birisine çalışıyor. Lakabı Büyük. Seni almak istiyorlar. Beni de kaçmamış gerek. Seni korumam gerek. Teyzemi kaçırdılar. Sabahtan beri özel numara arıyor. Ve..."

"Ya benden vazgeçer gidersen bir gün. Bu hayattan bıkarsan? Benimle olmaktan sıkılırsan?"

"Sen benim öykümsün. Seni bırakırsam nasıl yaşıyabilirim. Senden bıkarsam nasıl nefes alabilirim."                            

Öykü ağlamaya başlamıştı. Bende onu izliyordum. İçimde bir his vardı. Öykü'nün düşüncelerini okumak istemiyordum. Ve yapmıycaktım. Hava yavaş yavaş kararıyordu. İkimizde salonda oturuyorduk. Ve yağmur yağmaya başladı. Ardından şimşekler. Öykü'nün düşüncelerini okumam için birşey beni zorluyordu. Okumam lazımmış gibi hissediyordum. Okudum. (Korkma Öykü. Sadece şimşek geçti. Nasıl yatıcam tek başına ben annem olmadan uyuyamam ki.)

"Öykü, korkarsan senin yanında yatabilirim."

"Düşüncelerimi okuma Burak."

"Dediğim gibi se-seninle yatabilirim."

Gülümsedi ve kolumdan çektirmeye başladı. Bu hoşuma gidiyordu. Merdivenlerden çıktık. İlk Öykü'nün odasına girdik.

"Arkanı dön. Pijamalarımı giyicem."