Criminal | parkjimin •

~ 4

Lea'nın ölümünden sadece 1 ay geçdi. En yakın arkadaşı olan sarı kafalı çocuk Jimin,artık normal hayatını yaşamaya geçmek üzereyken dün aldığı mektup tekrar üzüntülü zamanlarına dönmesini sağlamıştı.

En zekilerininde söylediği gibi ihtiyaçları olan tek şey zamandı.

Boş odaya birkaç kelime bıraktı;

"Zaman herşeyin ilacıdır."

"Zaman herşeyin ilacıysa fazlası zarar değil midir?"

Arkasına döndü. Kapının pervazına yaslanmış olan babasına bakarak onayladı.

"Evet. Ama elimden hiçbir şey gelmez."

Babası bir süre sessiz kaldı. Birbirlerinin gözlerine bakıyorlardı. Bu iletişimi kesen babası ona herşeyde yardım edebilecek bir söz bıraktı ağzından.

"Bekleme. Beklediğin şeyi bul"

Sarı kafalı çocuk başını yere eğdi.

"Haklısın."

Odasından çıkan babasına bakmadan hemen dolaba yöneldi. İlk bulduğu kıyafetleri eline aldı ve giydi. Rastgele yaptığı bu kombin içerisinde bile çok yakışıklı gözüküyordu.

Dış kapının yanında duran,evin anahtarını aldı. Evin önündeki motosiklete yöneldi. Kaskını takıp motoru çalıştırdı ve postahanenin yolunu tuttu.

Güneşli güzel bir günde,yolda onu gören kızların ağızlarını sulandıran genç yakışıklı postahanenin önüne vardı. Koşarak içeriye girdi.

Sıra olmadığını görünce büyük bir rahatlama yaşadı. Görevli olan beyefendinin yanına yaklaştı.

"Jimin. Park Jimin. Adıma gelen mektupları almak istiyorum."

"Bir dakika bekleyin beyefendi"

Görevlinin uzaklaşmasıyla masanın önündeki sandalyeye oturup beklemeye başladı.

Yaklaşık 5 dakika sonra gelen görevlinin elindeki mektupları alıp teşekkür ederek çıktı.

***

Eve geldiğinde elinde 30'a yakın mektup vardı fakat hepsinin Lea'dan gelmiş olmadığını biliyordu.

Ona mektup gönderen sadece annesiydi. Ve son zaman da bir de Lea eklenmişti.

Annesinden gelen ve Lea'dan gelen mektupları ayırdı.

Lea'dan gelmiş olan 5 mektup vardı. Üstündeki numaralara göre sıraladı.

1,2,3,4,5.

Bütün gününü bu mektupları okuyarak geçirecek olan çocuk yatağına uzandı ve okumaya başladı.