Gönlümün içi < Teksting >

2.1✨

Genç kız bu bir haftadır. Odasından sadece yemek yemek için çıkmış tuvalet için odasındakini kullanmıştı. Annesinin ve babasının yüzüne bakmamaıştı. Yediği yemek bir iki çatalı geçmediğinde zayıfladığını biliyordu. Geceleri ağladığı için gözlerinin altı torbalanmıştı.

Ve sevdiğini çok özlemişti.

Kapısının açılmasıyla kendini hemen test kitabına gömmüştü.

Kapı hemen kapanırken arkadan gelen sesle hemen arkasını dönen genç kız gözleri yanarak arkadaşının kollarına girmişti.

Bu bir haftada hiç birinin yüzünü görmemiş hiç birinin sesini duymamıştı.

Arkadaşının kollarında ağlamaya başlayan genç kız ne kadar zaman geçti bilinmez durulmuştu.

Bir kaç saat oturduktan sonra aklına gelen fikirle arkadaşının eline sarılmıştı.

"Nil telefonun yanında mı?!"

Nil kafasını sallayarak telefonu çıkardığında mısra hazine bulmuş gibi sevinmiş ve hemen ezberinde olan numarayı çevirmişti.

İki çalıştan sonra endişeli ses kızın gülümsemesine ve kalbinin delice atmasına neden olmuştu.

"Alo. Nil Mısrayla mısın.?"

"Alo."

"Deniz kızım...sen misin."

"Benim kutay."

"İyi misin aramalarıma mesajlarıma neden cevap vermiyorsun sevdiğim."

Genç kız yutkundu ve elini kalbine koydu.

"Annem telefonuma el koydu eve hapis etti."

"Özür dilerim."

"Dileme güzelim."

"İyi olduğunu bileyim yeter."

"Yakında kurtulacağız."

"Kurtulacağız değil mi.?"

Genç kızın başı dönmeye başladığında bir yere tutunmaya çalıştı ama tutunacak bir yer bulamadı kulağında ki sesler silikleşirken yere yığıldığını farkında bile değildi. En son hatırladığı şey ise kafasında ki acıydı.