Gönlümün içi < Teksting >

4.2✨/FİNAL/

Mısra önünde durduğu büyük okulu öylece süzdü önce. Dört yılını vermişti bu okula ve artık tamamen mezun olmuştu. Anne ve babasının aksine okulu dereceyle bitirmişti ve bu onu oldukça gururlandırıyordu.

İçerden gelen müzik sesi eğlencenin başladığının habercisiydi.

Ortalık gerçekten fazlasıyla kalabalıktı ancak içinde ki burukluk ona rahat vermiyordu.

Keşke sevdikleride bu özel günde yanında olabilselerdi ancak olamazlardı. Çünkü kendi mezuniyetlerinde kendi eğlencelerini yaşamakla meşguldüler onun gibi.

Gözleriyle etrafı tararken ilerdeki masalardan birinde bu üniversiteye başladığından beri edindiği tek arkadaşını yani adeli gördü. Genç kız mavi kuyruklu elbisesi ve jilet gibi dümdüz saçları oldukça sade makyajıyla göz alıcı duruyordu. Yanına adımlayıp sıkıca sarıldırlar. Adel yarın gece ilk uçakla arkadaşının istanbula döneceğini bildiğinden üzgündü ancak irtibatı kesmeyeceklerini bildiğinde bu geceyi mahvetmemek için gülümsemeye ve bunları düşünmemeye devam etti.

Hava gittikçe kararıyor ve müzik sesi şiddettini arttırıyordu.

Adel mısrayı alarak masadan biraz uzaklaştı ve dans etmeye başladılar. Sonunda yorulduğunu hissettiklerinde gülüşerek tuvalete gitme kararı aldılar. Onlar kampüslerden birinde bir tuvalete girdiklerinde müzik durmuş tüm okul seferber olmuş ve ışıklandırmalar yanmış diğer ışıklar kapatılmıştı. Sahnenin etrafına yerleştirlmiş yıldızlı led ışıklar sahneyi aydınlatırkan renkli iplerle yıllarca çekilmiş bir çok fotoğraf asılmıştı.

Muhteşem bir ortam oluşmuştu. Nil ve murat sahnede ki kutayın arkasına yerleşirlerken kutay sahnenin ortasında yüksek sandalyeye otururken kucağına yerleştirip sevgilisini beklemeye başladı.

O sırada adelin telefonuna gelen mesajla iki genç kız büyük bahçeye ilerlediler mısranın dikkatini ilk çeken etrafta ki ışıkların sönmesi ve bahçenin sessizliği olmuştu. Arkadaşı çantasından çıkardığı kumaş parçasıyla gülümsemiş ve mısranın gözlerini bağlayarak koluna girmiş onu tam sahnenin önüne getirmiş  işareti alarak gözlerini açmıştı.

Genç kız ise heyecanla etrafını taradığında gözleri sahnede gezindi heryerde yıldızlı ışıklandırmalar ve fotoğraflar vardı sahnenin belli yerlerinde mumlar dizilmişti ve tam ortada eliyle gitarıyla ona bakan sevgilisini gördüğünde gözlerinin dolmasına engel olamadı. Arkasında çocukluk arkadaşı dostu nil ve muratın ona el salladığını gördüğünde oda onlara karşılık verdi. Kalbi yerinden çıkacaktı. Bu çok büyük ve güzel bir organizasyondu. Sadece onun içindi.

Sadece onun için...

Kutay sevgilisinden zar zor gözlerini çekerek parmaklarını gitarın tellerine dokundurdu ve ne zamandır çalıştığı şarkıya giriş yaptı. Mısra hep kutayın sesini beğenmişti ve şimdi bir kere daha mest oluyordu. Sadece oda değil tüm fakülte bu heyecana tanıklık ediyordu.

Bak ne başı var ne sonu belli değil,
Yağmur bereketi çökmüş aşkın üstüne.
Tenim deli olmuş tenin tiryakisi,
Kıramam zincirleri çıkamam bu aşk kafesi.

Gözlerini yavaşça gözlerine kenetledi kutay mısranın.

Mısra için sesler durdu , zaman durdu, yıllardır içinde taşıdığı pişman dahi duymadan içinde büyüttüğü sevginin karşılığını alıyordu. Acısını bile seviyordu. Eğer o acıyo ona kutay veriyorsa ona dahi aşıktı.