ΒΡΟΧΗ ΜΟΥ

Κεφαλαιο 17 Σε χρειάζομαι

Φτάσαμε στο πατρικό του σπίτι και αφού βοήθησα τη μητέρα του να ξαπλώσει και να ξεκουραστεί,καθώς ένιωθε καταβεβλημένη,πήγα στο σαλόνι να βρω τον Άγγελο που καθόταν με τον Λαυρέντη και συζητούσαν.

"Αχ,ότι σε ήθελα Διδώ." Είπε ο Λαυρέντης την ώρα που εγώ καθόμουν απέναντι από τον Άγγελο, κοιτώντας τον στα μάτια με νόημα!

"Τι με ήθελες Λαυρέντη;" Ρώτησα ενώ εξακολουθούσα να κοιτώ τον Άγγελο.

"Θέλω να μου δώσεις κάποιες πληροφορίες για τη φίλη σου." Έστρεψα το βλέμμα μου πάνω του.

"Κοίταξε Λαυρέντη," του μιλούσα σοβαρή,"ευχαρίστως να σου δώσω ότι πληροφορία μπορώ,αλλά πρόσεχε,αν για οποιοδήποτε λόγο, πληγωθεί η Ράνια,θα λογοδοτήσεις σε εμένα."

"Έλα βρε Διδώ,όλα όσα έχεις ακούσει για εμένα είναι φήμες." Μου είπε και έξυσε το μάγουλο του αμήχανα. "Άλλωστε ενδιαφέρομαι πολύ για εκείνη." Συμπλήρωσε κοιτώντας με στα μάτια.

"Την αλήθεια λέει,μου έφαγε τα αφτιά από την ώρα που έφυγες από το γραφείο,αν δεν γινόταν αυτό με τον πατέρα μας,ακόμα θα μου γέμιζε το κεφάλι." Πετάχτηκε ο Άγγελος πιο ευδιάθετος πλέον.

Γύρισα το βλέμμα μου προς τον Άγγελο που χαμογελούσε ελαφρά.
"Τι σου είπε ο γιατρός Λαυρέντη;" Ξανά έστρεψα τη προσοχή μου στον αδερφό του, αγνοώντας το σχόλιο του και αλλάζοντας θέμα,κάτι που μάλλον δεν του άρεσε,καθώς σηκώθηκε και γέμισε ένα ποτήρι με ουίσκι.

"Δεν μου είπε κάτι άσχημο,δεν είναι επικίνδυνη η κατάσταση του. Απλώς με καθησύχασε, λέγοντας μου ότι ακόμα και χειρουργείο να χρειαστεί θα είναι εντάξει." Μου είπε και ένα ελαφρύ χαμόγελο ζωγραφίστηκε στο πρόσωπο του.

"Χαίρομαι." Απάντησα και γύρισα προς τη μεριά του Άγγελου που τώρα καθόταν πάλι απέναντι μου και έπινε το ποτό του,ενώ τα μάτια του με περνούσαν σαν ακτίνες Χ.

"Τελοσπαντων,είμαι τρομερά εξαντλημένος,πάω να ξεκουραστώ γιατί αύριο θα είναι δύσκολη μέρα." Μας κοίταξε και σηκώθηκε όρθιος."Καλό βράδυ και Διδώ,χαίρομαι που κατάφερες να κάνεις τον μικρό μου αδερφό να χαμογελάσει ξανά." Μου χτύπησε απαλά τον ώμο και μου έκλεισε το μάτι ενώ ο Άγγελος δυσανασχέτησε.

"Καληνύχτα Λαυρέντη και όπως είπαμε." Του απάντησα και έβαλα το δείκτη μου και το μέσο μπροστά στα μάτια μου δείχνοντας του ότι θα τον παρακολουθώ.

Σήκωσε τα χέρια ψηλά και γέλασε καθώς προχωρούσε προς το χωλ.
"Θα δεις πως δεν υπάρχει λόγος." Άκουσα την φωνή του ενώ η φιγούρα του είχε χαθεί από το οπτικό μου πεδίο και χαμογέλασα.