Bezsensowna Opowieść Zwykłych Przyjaciół

ANGLIA - IMPREZA U KRÓLOWEJ

Minęło kilka godzin i przylecieli do Londynu.                                                                 – Jutro jest bal z okazji urodzin królowej Elżbiety II o godzinie 17:00 w twierdzy Tower i mamy wejściówkę- powiedział Mikołaj.                                                                                         – No tak, ale gdzie jest ten kryształ?- zapytała się Julia D.                                         – Kryształ znajduje się w podziemiach twierdzy gdzie również znajduje się skarbiec królewski, najlepiej strzeżony skarbiec na świecie- powiedział Jim.                                                                    – No to jak go wykradniemy?- zapytała się Kira.                                   – Ja mam plan. Mikołaj i Julia L wejdziecie na bal i będziecie obserwować całą sytuacje. Natasza spróbujesz wykraść klejnot jak Jim wyłączy zabezpieczenia, potem uciekniesz do czarnego samochodu, gdzie ja, Adam, Julia D, Jim i Krzysztof będziemy czekać, następnie oni się wreszcie skapną, że zginął kryształ, wtedy Mikołaj i Julia L będziecie się musieli wreszcie szybko ulotnić zanim dowiedzą się, że macie lewe wejściówki. Po całej akcji jak wszystko pójdzie dobrze jedziemy na lotnisko, gdzie będzie na nas czekała Kira w samolocie- powiedziała Weronika.        – Dobry pomysł- powiedziała Natasza.                                                 Wszyscy poszli spać żeby mieć siły na następny dzień. Po kilkunastu godzinach nastała godzina akcji. Mikołaj i Julia L już trzeźwa poszli na bal.                                                                                  – Chcesz drinka?- zapytał się Mikołaj.                                              – Nie, nie mogę patrzeć na alkohol- powiedziała Julia L.                                            – Jak tu pięknie- mówiła Julia.                                                           – No widzisz tą kobietę przy ochroniarzu?- zapytał się Mikołaj.             – Tak, przecież to Baronova von Schmidt szefowa tajnej agencji w Berlinie- powiedziała Julia.                                                             Tym czasem Natasza dostała się do podziemi ubrała się w czarny obcisły strój.                                                               – Co mam teraz robić?- zapytała się Jima.                                                          – Psiknij sprejem przed siebie- powiedział.                                           – Tam jest dużo małych laserów musisz dostać do wyłącznika na gablocie, a potem ja wyłączę system zabezpieczeń gablot, a ty zabierzesz kryształ- powiedział.                                                 Natasza wskoczyła w rój laserów omijając je jeden po drugim była coraz bliżej wyłącznika. Po chwili wyłączyła lasery i zabrała kryształ, po czym wyszła z twierdzy do samochodu.                    – Jak było?- zapytał Jim.                                                                  – Jak zawsze adrenalina i prawie lasery mnie pocięły, ale poza tym było fajnie- powiedziała Natasza.                                                  – Mikołaj i Julia L wycofujecie się!- powiedział Jim.                                          – Dobra- powiedzieli.                                                                       Szli w stronę wyjścia.                                                                  – Julia chyba się skapnęli- powiedział spoglądając na ochroniarzy.                                                                                     Ochroniarze zatrzymali ich przed wyjściem.                                                     – Panowie straszą gości- powiedziała Baronova do dwóch ochroniarzy, po czym jednego złapała za garnitur i rzuciła nim w drugiego.                                                                                 Mikołaj i Julia stali jak wryci.                                                         – No, co tak stoicie- powiedziała Baronova, po czym wszyscy wsiedli do samochodu i pojechali.                                               – Kto to jest?- zapytała Julia D.                                                 – Dobra. Ja jestem baronowa von Schmidt mówcie do mnie baronowa. Jestem szefową tajnej agencji w Berlinie i dobrze was znam, bo jestem można powiedzieć dobrą znajomą waszego szefa agenta sokole oko- powiedziała.                                                    – No dobra teraz ścigają nas i jedziemy na lotnisku, a potem do bazy- powiedziała Weronika.                                                                  – Nie! wasza koleżanka Kira jest na naszym prywatnym lotnisku oddalony od normalnego lotniska o dziesięć kilometrów. Po prostu na końcu skręć w lewo, a nie w prawo, a potem lecimy do Berlina do mojej bazy- powiedziała Baronova.                                                – Dobra, chociaż cie to dobrze nie znamy- powiedziała Natasza.                           – Przestańcie gadać tam głupoty, bo ja mam tu kłopoty. Ścigają nas trzy czarne samochody z uzbrojonymi po zęby ochroniarzami, a i jeszcze jest śmigłowiec, który do nas strzela i jak tu jechać spokojnie- powiedział Adam.                                           Nagle z dwóch stron wozu podjechały dwa samochody i zaczęły go spychać na wielki betonowy słup.                                                 – No zrób coś!- krzyknęła Weronika.                                                 Adam ostro zakręcił i dwa samochody wyleciały z ulicy koziołkując, ale został jeszcze jeden, który jechała prosto na nich, nagle Adam wyszedł z samochodu i zaczął strzelać z wielkiego karabinu. Trzeci samochód zrobił fikołka w przód, wywrócił się na dach i wybuchł kilka metrów przed Adam.                     – No to, co jedziemy dalej- powiedział Adam, po czym pojechali dalej.                                                                                          Zbliżali się coraz bliżej lotniska.                                              – A co z tym helikopterem- powiedziała Weronika.                        – Ja to załatwię- powiedziała Natasza, po czym weszła na dach samochodu złapała się lecącego nisko helikoptera, strzelającego wyrzuciła, a pilotowi strzeliła w głowę. Do środka kokpitu wrzuciła granat i skoczyła z powrotem do samochodu, a helikopter wybuchł.                                                                 – Wow!!!- powiedziała zdziwiona Weronika.                                  Wreszcie dojechali na lotnisko i wyruszyli w stronę Berlina.                          – Tak w ogóle Baronovo skąd znasz agenta sokole oko?- zapytała Julia L.                                                                            – To długa historia, Ale w skrócie to kiedyś byliśmy w jednej agencji i na jednej wspólnej misji go lepiej poznałam- powiedziała.                                                                                   – Dobra jesteśmy już w Berlinie- powiedział Adam.                             Wylądowali na lotnisku pojechali do bazy tajnej agencji w Berlinie, gdzie Baronova była szefową.                                        – Dobra, co mój znajomy agent sokole oko kazał wam odnaleźć?- zapytała Baronova.                                                – Naszą misją jest znalezienie czterech kryształów, które poszukuje Dżina siostra Kiry następczyni tronu erisgardianu- powiedziała Julia L.              Po chwili nagle do bazy wszedł agent sokole oko jakby nie wiadomo skąd.        – Jak nas znalazłeś?- zapytała zdziwiona Natasza.                                    – Ja wiem wszystko i widzę wszystko- powiedział- o Baronovo miło cię widzieć.                                                    – Obiecuje, że zemszczę się za Kazachstan- powiedziała Baronova na ucho agentowi.                                            – To my już pójdziemy- powiedział agent.                                                     Polecieli do kwatery. Po paru godzinach byli już na miejscu.                    – Dobra robota możecie już rozejść się do swoich pokoi- powiedział agent sokole oko.                                                      – I co już, tak po prostu. To my narażamy swoje życie żeby znaleźć jakieś zakichane kryształy- powiedziała zdenerwowana Weronika.                            – Dobra było wspaniale, ale idźcie już do swoich pokoi- powiedział.                        Wszyscy poszli do kwatery, siedzieli w salonie i rozmawiali.                                     – Julka ja poproszę moje sto złoty- powiedziała Natasza.                                      – Dobra masz tutaj- powiedziała Julia L.                                                                  – A czemu Julka musiała ci dać sto złoty?- zapytała Weronika.                                   – Po prostu przegrałam zakład- powiedziała Julka.                                             – A jaki zakład?- zapytała Julia D.                          – No o to czy Adam i Weroniką będą razem- powiedziała Natasza.                            – A tak w ogóle to, w którym miesiącu jesteś?- zapytała Kira.                                   – Gdzieś około piątego miesiąca, ale będę brała udział w misjach i będę uważać- powiedziała Weronika, po czym pocałowała Adama.                                  Wszyscy poszli spać.