Bezsensowna Opowieść Zwykłych Przyjaciół

ROSJA - KREML

Następnego dnia jak zawsze z rana wszyscy poszli na mostek, gdzie jak zwykle czekał na nich agent sokole oko.                                                             – Wasz nowy cel Rosja, a dokładnie Kreml- powiedział.                                         – O to będzie ciężko. Przecież tam są uzbrojeni po zęby żołnierze- powiedziała Natasza.                                           Po pół godziny wszyscy polecieli do Moskwy. Po kilku godzinach dotarli do hotelu.                                                      – Musimy zdobyć coś ciekawego o Kremlu- powiedziała Weronika.                                               – Dajcie mi dwie godziny powiedziała Natasza, po czym wzięła karabin u brała się w płaszcz i wyszła.                         – Czy ktoś wie gdzie ona poszła?- zapytała Mikołaj.                                                      – Powiedziała, że mamy jej dać dwie godziny to chyba poczekamy te dwie- powiedziała Julia L.                                          Natasza poszła do bogatej dzielnicy i weszła, a dokładnie włamała się do pewnego domu. Znalazła komputer podłączyła pendrajwa i ściągała jakieś tajne wiadomości o Kremlu. Dom ten był Wladimira byłego agenta wywiadu Rosyjskiego i byłego generała armii rosyjskiej. Jak skończyła wzięła pendrajwa i udała się w stronę drzwi jednak stał tam już Wladimir.                         – Oj Natasza, Natasza włamałaś się tu po raz pierwszy i ostatni, bo zaraz skończysz w grobie- powiedział.                     – Ja twierdze inaczej- powiedziała.                  Wladimir rzucił granat i ciekł. Granat wybuchł, a Natasza w ułamku sekundy wyskoczyła przez szklane okno. Płomienie prawie dotknęły Natasze. Natasza wstała po upadku i uciekła. Po pół godziny była już w hotelu cała poharatana.                                            – Jezus gdzie ty byłaś?- zapytała Weronika.                                                      – Tam- powiedziała wskazując na telewizor, gdzie leciały widomości i mówili o wybuchu w domu byłego generała i agenta wywiady rosyjskiego.                                               – Dobra- powiedziała Weronika.                   Nastała noc wszyscy siedzieli, oglądali to, co Natasza zdobyła i opracowywali plan.                                                          – Ja mam pomysł- powiedziała Weronika- wejdziemy tym tajnym tunelem. Znajdziemy pomieszczenie, gdzie znajduje się kryształ i jedna osoba w mundurze będzie stała przed, a my znajdziemy kryształ szybko uciekniemy i polecimy do kwatery.                      Po długich naradach wszyscy poszli spać. Następnego dnia poszli na misję weszli przez tunel na Kreml.                         – Dobra mam to pomieszczenie tutaj- powiedziała Weronika.                                             Natasza i Julia D ubrały się w mundur i stały przed pomieszczeniem. Po chwili do Julii podszedł rosyjski żołnierz.                      - Почему вы стоите здесь? (Czemu tu stoicie?)- powiedział żołnierz.                            Julia stała zdenerwowana, bo nic nie rozumiała. Po chwili żołnierz ponowił pytanie, a Julia dalej stała.                           - Было приказано стоять здесь, потому что мы должны смотреть, что здесь никто не вошел (Generał kazał nam tu stać, bo mamy pilnować żeby nikt tu nie wszedł)- powiedziała Natasza po czym żołnierz sobie poszedł.                                             – Dzięki Natasza- powiedziała Julia.        – Nie ma, za co.                                        Po paru minutach znaleźli kryształ i udali się do samolotu.                                    – Strzelają do nas- mówiła Natasza.                – Za jakieś dziesięć góra piętnaście minut spadniemy- powiedział Adam.     – Mam pomysł- powiedziała błyskotliwie Weronika- pójdziemy do ładowni wejdziemy do tego czołgu otworzymy szyb i w czołgu zaczniemy spadać, ale otworzymy spadochron. Spadniemy gdzieś w lasach na Białorusi, a z tamtego miejsca udamy się na lotnisko w Mińsku i wrócimy do bazy.                                                                Tak właśnie zrobili. Siedzieli już w czołgu czekając aż Weronika otworzy pilotem właz.                                             – Jesteś pewna, co do tego pomysłu- zapytała Natasza.                                           – Oczywiście widziałam to w jakimś filmie- powiedziała Weronika, po czym nacisnęła przycisk, właz się otworzył, a oni spadali powoli.                                        – O widzisz ten odrzutowiec przed nami?- zapytała Julia D.                                      – Tak- powiedziała Julia L.                       – No to strzelaj do niego- powiedziała.                     – Dobra- powiedziała, po czym strzeliła.           Po dziesięciu minutach spadli gdzieś w okolicach Mińska i ruszyli w jego stronę. Po chwili byli już na lotnisku w Mińsku, ukradli samolot i polecieli do bazy.                                                 – Jak myślicie gdzie polecimy na naszą następną misję?- zapytał Jim.                                 – Dobra zróbmy zakład- powiedziała Wera- ten, kto wygra ten dostanie najlepszy sprzęt na misji.                             – Ok- powiedzieli wszyscy.                               – Brazylia- powiedziała Julia L.                              – Australia- powiedziała Kira.                                   – Afryka- powiedziała Julia D.                            – Dubaj- powiedziała Weronika.                       – Chiny- powiedziała Natasza.                                   – Japonia- powiedział Mikołaj.                         – Wietnam- powiedziała Adam.                            – Kanada- powiedział Jim.                                               – Polska- powiedział Krzysztof.                         Po paru godzinach byli już na miejscu i zanieśli kryształ do agenta sokole oko.              – Mam dobry pomysł, kto rzuci moją włócznią w ten punkt na ścianie- zapytała Kira.                                                        – Ja- zgłosili się Adam, Mikołaj, Krzysztof i Jim.                                    Pierwszy był Mikołaj. Odchylił się i rzucił, ale wraz ze swoimi spodniami, które zahaczyły się o ostry koniec. Drugi był Adam. Złapał i ledwo rzucił, ale włócznia nie poleciała nawet metra.  Trzeci był Jim. Podniósł do góry i jak sztanga pięćdziesięciokilogramowa runęła na niego. Czwarty i ostatni był Krzysztof. Złapał, rzucił, ale włócznia lecąc zawróciła w jego stronę i zaczęła go gonić, aż wreszcie stał przy ścianie, a ona wbiła mu się między nogi, blisko czułego dla mężczyzn miejsca. Wreszcie Kira wzięła włócznię, stanęła nieco dalej niż oni, zamknęła oczy, rzuciła i trafiła prosto w punkt. Wszyscy tylko stali i z podziwem patrzyli na nią. Po godzinie wszyscy poszli spać.