8 Letters

•°01°•

Μωρό μου,

Έτσι συνήθιζες να με λες μόνο εσύ. Είμαι 'η αθώα σου' και σίγουρα δεν μπορούσα να στο πω. Αλλα καταφέρες να το πω. Μωρό μου... σε κάθε μας φορά το μουρμούριζα...

Μόλις πέρασε ένας μήνας από τότε που έφυγες και με κατέστρεψες. Ξέρεις, πονάει.. πονάει να μην είσαι εδώ. Να κλάψω στην αγκαλιά σου, επειδή ο κόσμος είναι κακός και με μισεί. Εσύ όμως δεν με μισήσες, αλλά με αγάπησες. Δεν ήξερα τι ήταν η αγάπη. Δεν ήξερα πως είναι να αγαπάς, αλλά μου το έμαθες αυτό και μου το έδειξε καλύτερα από τον καθένα...

Το σχολείο έκλεισε για Χριστούγεννα.. θα ήταν τα πρώτα μας Χριστούγεννα μαζί.. θυμάσαι που μου έλεγες στο δωμάτιο σου ότι θα τα περνούσαμε μαζί; Που θα με πηγαίνες για σκι; Και να παίξουμε χιονοπόλεμο σαν μικρά παιδιά; Αλλά δεν είσαι εδώ για αυτά..

Τα Χριστούγεννα πιστεύα ότι θα είναι διαφορετικά με εσένα δίπλα μου, αλλά θα είναι τα ίδια, μουντά Χριστούγεννα με τους ενοχλητικούς γονείς και τους θείους που ποτέ δεν έφεραν ένα δώρο.

Και θα μου έπερνες δώρα. Πολλά δώρα έλεγες για να μάθω τι είναι τα Χριστούγεννα. Όπως έλεγες είναι φαγητό, δώρα, οικογένεια, ξεκούραση..

Δεν έχω τίποτα από όλα αυτά εδώ και 17 χρόνια.

Τα ξέρεις αυτά. Ξέρεις τι περνώ από τοτε που γεννήθηκα..

Και ξερεις γιατί τα ξέρεις όλα αυτά; Γιατί ήθελες να μάθεις. Να με μάθεις. Να μάθεις τι κρύβεται στην ψυχή μου και με τυραννάει για να με βοηθήσεις.

Τουλάχιστον δεν θα δω τα παιδιά στο σχολείο για αυτές τις εβδομάδες. Δεν θα δέχομαι προσβλητικά σχόλια ή γελοίες φάρσες. Ναι, ξανά άρχισαν.. Όσο ήσουν εδώ έλεγες να μην φοβάμαι τίποτα και κανέναν. Και δεν φοβόμουν. Ήσουν ο φύλακας άγγελος μου. Ήσουν σαν άγγελος που κατέβηκε από τον παράδεισο. Αυτές οι καστανόξανθες μπούκλες έπεφταν τέλειες στο μέτωπο σου και τρελενόμουν να τις πειράζω και ω, διάολε, αυτά τα ωκεάνια μάτια που κουβαλούσαν αυτούς τους δύο πανέμορφους ωκεανούς.

Μου λείπεις.

Έχω μείνει με τις αναμνήσεις...

Και πονάει..

Θέλω κι άλλες, καινούργιες..

Θυμάσαι το καλοκαίρι που πέρασε; Θυμάσαι πόσες γεύσεις παγωτού είχαμε φαει σε ένα απόγευμα μέχρι να παγώσει ο εγκέφαλος μας; Θυμάσαι που καθόμασταν μέχρι αργά το βράδυ στην θάλασσα, κάνοντας μπάνιο σαν τους τρελούς;
Και είχες υποσχεθεί οτι στο επόμενο θα πάμε διακοπές στην Μύκονο. Στο νησί του έρωτα. Εκει που πανε οι πλούσιοι.

Λες να το κάνουμε;

Γελάει ο Θεός μαζί μας, μάτια μου...

Και τελειώνω εδώ το γράμμα μου. Αν πάρουν χαμπάρι ότι δεν κοιμάμαι δεν ξέρω και εγώ τι θα γίνει..

Να ξέρεις ότι σε αγαπώ με όλο μου το είναι..

H ηλιαχτίδα σου.
Marilyn.