8 Letters

•°02°•

Noah μου,

Θυμάσαι πόσες φορές σου είχα πει ότι λατρεύω το όνομα σου; Και κάθε φορά μου απαντούσες ότι δεν είναι σπουδαίο. Κι όμως για εμένα ήταν. Μου έλεγες κιόλας ότι σου άρεσε ο τρόπος που το προφέρα. Και τις φορές που τσακωνομασταν και σε φωνάζα με το όνομα σου με έπιανες και με φιλούσες παθιασμένα, κάνοντας μας να από βάλουμε τον θυμό και την ένταση.

Σε κάθε σου φιλί ένιωθα αδύναμη. Με έκανες να χάνω την δύναμη μου όταν με άγγιζες, όταν φιλούσες απαλά το σημείο κάτω από το λοβό μου, όταν με τα δάχτυλα σου χαϊδεύες τα χείλη μου.

Ή όταν με κοιτούσες. Ω, Θεέ μου, ήταν λες και πνιγομουν στους ωκεανούς σου.

Μου έλεγες ότι έχω όμορφα μάτια. Δεν συγκρινοντουσαν όμως με τα ιδιαίτερα δικά σου. Δεν έχει σημασία το χρώμα, αλλά από την ζημιά που σου προκαλούν είχες πει. Τοτε, χτύπησα τον ωμό σου και σου είπα ότι είναι κλεμμένο. Γέλασες δυνατά. Ήταν πιο ωραίος ήχος που είχα ακούσει.

Με κοροιδευες που δεν είχα την δύναμη να σε χτύπησω δυνατά. Ήσουν πέτρα στην κυριολεξία.

Όμως τα ξέρεις ήδη αυτά..

Έλα πίσω..
Έλα πίσω να με πάρεις από εδώ και να φύγουμε μαζί..

Νιώθω ότι δεν έχει νόημα να ζω πια.
Είμαι σπασμένη σε χιλιάδες κομμάτια..

Σε λίγο ξεκινάει το σχολείο και δεν θέλω να πάω. Πάλι το ίδιο τροπάριο να νιώθω ένα τίποτα μπροστά τους.

Ακούω βήματα στις σκάλες και πρέπει να κάνω πως κοιμάμαι, αλλά όλο το βράδυ δεν κοιμήθηκα ήσυχα. Φοβόμουν την επόμενη μέρα.

Σε λατρεύω, ζωή μου.

Το αστέρι που φωτίζει τον ουρανό σου.
Marilyn.