Να με κοιτάς όταν περπατάμε στο δρόμο και ας μας κοιτάζει περίεργα η μεσήλικη κυρία απορωντας για τους νέους. Να με κρατάς μην σκόνταψω στις λακκούβες που υπάρχουν. Να με κρατάς για να σε νιώθω δίπλα μου. Να είσαι δίπλα μου σε κάθε βήμα. Ούτε μπροστά ούτε πίσω. Δίπλα μου. Να μείνεις πλάι μου στα ξιορα χωρίς πολλές κουβέντες και προσπαθείες για να γίνω καλύτερα. Αρκεί που θα ξέρω πώς είσαι ακόμα εδώ και δεν έφυγες. Γίνε ο βράχος και το λιμάνι μου. Γίνε το παράθυρο σε έναν κόσμο που δεν έχω δει .Γίνε το φως στο σκοτάδι μου και η φωνή που θα με βγάζει από τους εφιάλτες μου . Κράτα με μην πέσω. Τον ξέρω τον δρόμο της πτώσης όσο καλά τον ξέρεις και εσύ. Δύσκολο να σκαρφαλώσεις αλλά όχι και ακατόρθωτο. Μα γιατί αναλύω την πτώση όταν νιώθω τα φτερά μου έτοιμα να πετάξουν ξανά; Μείνε. Μην φύγεις στα δύσκολα, μην αλλάξεις δωμάτιο όταν θα έχω νεύρα, μην κλείσεις τα αυτιά σου όταν θα παραμιλαω. Μην προσπαθείς να με ηρεμήσεις με όμορφα λόγια και αισιόδοξα μυνήματα. Κάθισε δίπλα μου και θα με ηρεμήσει η μονάχα παρουσία σου. Κράτησε το κεφάλι μου ψηλά όταν θα αποτύχω. Κράτησε το κεφάλι μου ψηλά όταν μάταια θα προσπαθήσω να κρύψω τα δάκρυα μου. Και αν δεν σε κοιτάω μην με παρεξηγείς. Είναι που κανένας δεν κοιτάει τον ήλιο κατάματα αλλά νιώθει πάντα την ζεστασιά του . Να με κρατάς σφιχτά στην αγκαλιά σου τα βράδια που κρυώνω. Όταν γεμίζω ανασφάλειες μετά από κάθε κουβέντα μας . Ποιός δεν νιώθει γυμνός όταν ανοίγεις την ψυχή του; Μάθε μου ότι με ξέρεις με κάθε λεπτομέρεια. Πρόσεχω σαν μικρό παιδί που πήγε σχολείο για πρώτη φορά. Δικαιολόγησε με αν καμία φορά με βλέπεις αφηρημένη. Τι να σου εξηγώ τώρα. Τραγούδα μου να φύγουν τα σκοτάδια. Και αυτήν την φορά δεν θα χρειαστεί να φωνάξεις δυνατά Μήπως και φτάσουν οι στίχοι στα αυτιά μου. Εγώ σ' ακούω ψιθυριστά κάθε τραγούδι και δώσε έμφαση στους στίχους που ξέρεις πως μου αρέσουν. Να με κρατάς για να ξέρω πώς η ευτυχία έχει σάρκα και οστά. Να με κρατάς για να με κοιτάς στα μάτια. Να με κρατάς για να σε νιώθω και ας μην λέμε κουβέντα. Εσύ μ' ακούς;
