Λένε πως ο χρόνος περνάει είναι απ' τα καλύτερα φάρμακα για μια ραγισμενη καρδιά. Θα συμφωνήσω μόνο που θα προσθέσω και κάτι ακόμη. Το πέρασμα του χρόνου μαζί με την απουσία σου έχουν ένα τέτοιο αποτέλεσμα. Γιατί εγώ κάπως έτσι σε ξεπέρασα. Απουσία μεγάλη και για πολύ καιρό αποπνικτική. Κι όλα τα σχόλια σου για το πως το πέρασα όλο αυτό, τα ακούω βερεσέ. Εσύ δεν ξέρεις .Οι φίλοι ξέρουν μόνο που το έζησαν από μέσα, που μου τράβαγε από το χέρι ποτήρια και κινητά να με γλυτώσουν απ 'την ξεφτίλα . Δεν βαριέσαι όμως, πέντε χρόνια πριν έτσι τον ζούσα τον έρωτα. Πιστεύα πως αν δεν έπεφτες στα πατώματα για χάρη κάποιου δεν μετράει, δεν είναι αληθινό. Τώρα όμως έμαθα και κάτι τέτοιες καταστάσεις μηδαμινής ερωτικής αξιοπρέπειας μου αποδεικνύουν ακόμη μια φορά πως οι άνθρωποι ξέχασαν να αγαπάνε σωστά. Περπατάω στο τέλος μια μέρας υπεροχής είμαι στην επιστροφή για το σπίτι. Από μέσα μου σκέφτομαι πως δεν γίνεται σήμερα να πηγαίνουν όλα τόσο καλά, σίγουρα κάτι θα γίνει και θα χαλάσει όλο αυτό. Και κοίτα που είδα απόλυτο δίκιο. Ξαφνικά σε είδα μπροστά μου, μετά από πέντε χρόνια, πέντε ολόκληρα χρόνο που είχα ξεχάσει σχεδόν πως ζούσαμε στην ίδια πόλη που είχες χαθεί τόσο καλά που δεν με ένοιαζε αν θα σε ξανά δω ή όχι ή είχες αλλάξει πολύ. Δεν ξέρω αν αλλάξες επειδή σε άλλαξαν οι καιροί ή επειδή έπαψα εγώ να σε θέλω. Αλλά όλα αυτά που αγάπησα πάνω σου, εξαφανίστηκαν. Όλο μηριο και χάρη έρχεσαι στο μέρος μου εκπλήκτος να χαιρετήσεις το κοριτσάκι που τώρα στα μάτια σου έγινε γυναίκα. Μα τι θράσος μα τι δήθεν ύφος και τουπέ! Τελικά όλα όσα δεν γουστάρα σε σένα υπάρχουν ακόμη .Και το χειρότερο είναι πως πονταρα στο Και το να σου βάλει μυαλό και να τα αποβάλλεις. Αντιθέτως εσύ τα πολλαπλασιάσες. Με ρωτάς που είμαι και τι κάνω και με σκαναρεις από πάνω μέχρι κάτω, με κοιτάς λες και δεν με έχεις ξανά δει , λες και δε με πληγώσες ποτέ, λες και για ακόμη μια φορά θα γίνω το θύμα σου. Είχαμε μείνει φιλαράκια έτσι για την αξιοπρέπεια. Στέλναμε μυνήματα μετά το χωρισμό και λέγαμε να πάμε για καφέ να πούμε τα νέα μας . Και τελικά τον καφέ τον ήπιαμε με καθυστερήση πέντε χρόνια αργότερα σε μια γωνιά , κοντά σε μια στάση λεωφορείου, ο καφές της παρηγοριάς . Κάθομαι απέναντι σου και σκέφτομαι διαφορά, αλλά μη χαίρεσαι ,μόνο καλά δεν είναι. Μαλάκας ίδιος και απαράλλαχτος είσαι. Λέξεις επιτηδευμένες βγαίνουν, καθώς μιλάς, πράγματα που ήδη ξέρω για σένα σε μορφή μπαλκόνιου έτοιμο να σκάσει γιατί τα παραφουσκωνεις και κάτι βλέμματα που θα ήθελες πολύ να βγουν προς τα έξω ερωτικά αλλά καταλήγουν να σε κάνουν να φαίνεσαι λιγουρι πρώτης κατηγορίας αποτελούν το σουρεάλ σκηνικό που βιώνω. Κάτσε αγόρι μου δεν μπορείς να με εντυπωσιάσεις πια . Μου πέρασε η καψούρα και σε απομυθοποιησα, σε εκθρονισα. Εγώ δεν ήθελα να σου μιλάω καν για την ζωή μου πλέον. Και τι να σου πω δηλαδή; Για την δουλειά μου; Για την σχέση μου; Καλύτερα να σε αφήσω με ερωτηματικά. Εγώ έτσι και αλλιώς να σε εντυπωσίασω δεν ήθελα από παλιά ξέρεις ποια ειμαι, έχουμε μοιραστεί σχεδόν τα πάντα. Ποιός έχει χρόνο άλλωστε να αναλύει επιτυχίες σε έναν άνθρωπο μίζερο που για χαρά λόγιζει μονάχα την δική του; Συνεχίζεις να μου μιλάς και κοιτάω την ώρα να φύγω γιατί δεν σε αντέχω άλλο κατάντησες κυνικός με όλο αυτόν τον πρόλογο για τα επιτεύγματα σου και την ψωρο ανωτερότητα σου. Έχε χάρη που θέλω να είμαι ευγενική και δε σε διαολοστελνω πάλι όπως έκανα παλιά. Δεν σου αξίζει άλλωστε, βολευτηκες πλέον σε αυτή την ψεύτικη τελειότητα κι ένας δικός σου μάλλον λόγος δε θα ήχησει καν στα αυτιά μου. Είσαι όμως ακόμη εκείνος ο μαλακας που γνώρισα δυστυχώς. Είδες που σου έλεγα ο άνθρωπος δεν αλλάζει ; Αν ήσουν από μια γωνιά κι έβλεπες τον εαυτό σου, αγαπητέ πρώην έρωτα, θα συμφωνούσες μαζί μου . Γιατί δεν γίνεται να με έχεις πληγώσει τόσο και σε δευτερόλεπτα να το ξέχνας και να μου μιλάς για την ζωή σου πλέον , για μια ζωή που χαίρομαι που δεν είμαι πια μέρος της. Πολλές φορές κουνήσα το κεφάλι μου συγκαταβατικά να συμφωνήσω με τις ηλιθιότητες που ξεστόμισες για να μην πω καμία κακία και με παρεξηγήσεις. Πρέπει να πάω σπίτι μου να ξεχάσω κάπως πως σε συνάντησα. Όχι γιατί ένιωσα περίεργα, απλά γιατί η συνείδηση μου νιώθει ενοχές που χαραμίζω τόσο χρόνο να ακούω πράγματα που δεν με ένοιαζαν καν . Σου λέω πως δεν έχω χρόνο, πως πρέπει να γυρίσω πίσω γιατί είμαι κουρασμένη, γιατί με κούρασε η παρλα σου. Σου λέω αντίο γιατί όντως είναι αντίο, έχω σκοπό να μην σε ξανά δω ποτέ και αν σε δω να μην σου ξανά μιλήσω. Με φιλάς σταυρωτά, το φιλί του Ιούδα. Και εγώ μένω κενή και εκπλήσσομαι γιατί πιστεύα πως όταν θα σε ξαναδώ ίσως κάτι να νιώσω. Κι όμως, ένα απόλυτο και καλοσχηματισμενο τίποτα. Ανηφορίζω προς το σπίτι και γυρνώντας να κοιτάξω πίσω, σε βλέπω να με κοιτάς να χάνομαι και να σου από δίπλα σκάει μύτη κι η καινούργια. Μπράβο σου, πολύ ωραία κοπέλα! Μπράβο σου πολύ ωραίος μαλακας ! Πήγαινε τώρα σε άλλη μια να της απόδειξεις το ποιον σου γιατί τέτοιος είσαι και τέτοιος θα μείνεις. Ο δικός μας κύκλος έκλεισε, δε θέλει άλλες αξιοπρεπείες φανφάρες, στην έκανα την χάρη. Τώρα κάνω χάρη στον εαυτό μου, τώρα έχω αποφασίσει πως άτομα σαν εσένα δεν χωράνε. Στο καλό λοιπόν, να προσέχεις και να αγαπάς γιατί ξέρω πώς μπορείς κι ας είσαι τέτοιος μαλάκας .
