Θυμάμαι τις μέρες που δεν ήμουν και στα καλύτερα μου και με έπαιρνες τηλέφωνο για να με κάνεις να νιώσω καλύτερα. Εν τέλει ποτέ δεν σου έλεγα τι είχα και κατέληγα στην ίδια ατάκα:" Απλά μην ασχολησε μαζί μου, ποτέ δεν θα είμαι καλά " Τότε μου απαντούσες: 《 Ξέρεις πως δεν μπορώ να μην ασχολούμαι μαζί σου. Ξέρεις πως δεν μπορώ να μην ασχολούμαι μαζί σου. Ξέρεις πως δεν μπορώ να μην σε νοιάζομαι. Θέλω να είσαι καλά, θέλω να σε κάνω να γελάς. Θέλω να σε κάνω χαρούμενη. 》 .
Τώρα λοιπόν δεν είμαι καλά. Τώρα δεν περιμένω μια κλήση σου για μου φτιάξει το κέφι η φωνή σου. Ποιον κοροϊδεύω; Πάντα θα περιμένω ,απλά ξέρω πώς δεν θα έρθει ποτέ. Δεν ήξερα πως ήταν να μην ασχολείσαι μαζί μου και το έλεγα. Τώρα όμως που ξέρω πονάει. Τώρα που είσαι; Ναι εσύ που δεν μπορούσες να μην νοιάζεσαι και να ασχολησε μαζί μου. Τώρα που δεν είμαι καλά. Τώρα που δεν με κάνει κάνεις να γελάω. Ήταν γλυκά τα ψέμματα, αλλά προτιμούσα την αλήθεια.
