"omma....Byun Baek ႐ွိလား....."
"Yeollie ေလးပါလား...Baek ေလးကမ႐ွိဘူးကြဲ႔...ph ေျပာေနရင္းနဲ႔အျပင္ကိုထြက္သြားတာပဲသားရဲ႕.."
"သူဘယ္သြားလဲ omma သိလား..."
"မသိဘူး Yeollie ရဲ႕...omma ကိုဘာမွေျပာမသြားဘူးရယ္..."
"ဟုတ္လား....အဲ့ဒါဆို သားျပန္ေတာ့မယ္ေလ..."
"ေနပါဦးသားရဲ႕...ေရာက္တုန္းေရာက္ခိုက္ တစ္ခုခုစားသြားေလ Baek ေလးလည္းျပန္ေရာက္ေတာ့မွာပဲကို..ေနာ္..Yeollie ေလး.."
"အဲ့ဒါဆိုလည္း...omma သေဘာပဲေလ ကြၽန္ေတာ္စားရမွာေပါ့..😀.."
"ဒါေပါ့..omma ကအဲ့ဒါေၾကာင့္ Yeollie ေလးကိုခ်စ္တာ...Chennie တို႔ေတာင္မလာတာၾကာၿပီရယ္...သူတို႔အျပင္မွာပဲေတြ႔ျဖစ္ၾကတယ္လို႔ေတာ့ omma ကိုေျပာတယ္...ဒါေပမဲ့ Yeollie ေလးနဲ႔ တစ္ေက်ာင္းတည္းေနၿပီး မေတြ႔ျဖစ္ဘူးလို႔လည္းေျပာတယ္ကြဲ႔..."
"သူကအဲ့လိုပဲေျပာလား...omma..."
"ဟုတ္တယ္ကြဲ႔...အဲ့ဒါေၾကာင့္ omma ေတာင္ေမးလိုက္ေသးတယ္ သားေလးနဲ႔ Yeollie ေလးရန္ျဖစ္ထားေသးလားလို႔ေလ..."
"အဲ့ေတာ့သူကဘာျပန္ေျပာလဲ omma.."
"မျဖစ္ပါဘူးတဲ့...ေက်ာင္းမွာ Yeollie က ေပ်ာ္ေနတယ္ omma တဲ့...omma ရဲ႕ Yeollie က အလုပ္မ်ားေနလို႔ မေႏွာင့္ယွက္ခ်င္လို႔ သားလည္း သြားမေခၚဘူးတဲ့..."
Baek တို႔နဲ႔သူမေတြ႔ျဖစ္တာ တစ္ပတ္ေလာက္႐ွိၿပီမို႔....ၿပီးေတာ့ လမ္းၾကံဳလို႔ဆိုကာ ၀င္လာျခင္းျဖစ္ေလသည္။ တကယ္လည္း ChanYeol မအားခဲ့ပါ...သူ႔ရည္းစားသြားရာေနာက္ကို တေကာက္ေကာက္လိုက္ေန၍ျဖစ္သည္။
"ဟုတ္တယ္...ကြၽန္ေတာ္လည္းမအားတာနဲ႔ သူတို႔နဲ႔ေတာင္မဆက္သြယ္ျဖစ္ဘူး...အဲ့တာေၾကာင့္ေရာ လမ္းၾကံဳတာေၾကာင့္ေရာ အိမ္ကိုဝင္လာခဲ့တာ...ၿပီးေတာ့အခုတေလာ ဘာကိုအလိုမက်မွန္းမသိ တစ္ခုခုလိုေနသလိုပဲ omma ရယ္...."
ChanYeol ဆိုသည္မွာလည္း.သူ႔မိဘထက္ Mrs.Byun ကိုပို၍ ခင္တြယ္ေလသည္ ။
YOU ARE READING
Cry
Teen Fiction"မင္းငါ့နာမည္ကိုမေခၚနဲ႔...မင္းပါစပ္ကထြက္တဲ့စကားလံုးမွန္သမ်ွကို ငါမုန္းတယ္...arnyi မုန္းတာထက္ပိုလိမ့္မယ္..hak.." Park ChanYeol... "အဲ့လိုမဟုတ္ပါဘူး Yeol ရယ္...ငါ ငါ ႐ွင္းျပတာေလးနားေထာင္ေပး ပါေနာ္...ငါ ငါ အဲ့လိုလူမ်ိဴ းမဟုတ္ပါဘူ...
