Cry

Cry-8

သူ၏အခန္​းတြင္​ ​ေခါက္​လုပ္​​ေခါက္​ျပန္​ ​ေလ်ွာက္​​ေန​ေသာ ChanYeol....
အခ်ိန္​ကလည္​း ည ၁၁နာရီပင္​ခြဲ​ေနၿပီပင္​ျဖစ္​​ေသာ္​ျငား အခုထိမအိပ္​ႏိုင္​​ေသး​ေပ ။

"ငါသြားၾကည္​့ရင္​​ေကာင္​းမလား.....ဟားးး...
မျဖစ္​​ေသးပါဘူး...ၾကည္​့လိုက္​ရမလား.."

အခန္​းနံရံကိုနားႏွင္​့ကပ္​ လက္​ျဖင္​့​ေထာက္​ကာ..
နားစြင္​့ၾကည္​့​ေသာ္​လည္​း သူ၏အခန္​းမွာ
အသံလံုအခန္​းျဖစ္​​ေသာ​ေၾကာင္​့ အပ္​က် သံ
ပင္​မၾကားရ​ေခ်...။

"အခန္​း​ေတြကလံုတယ္​ဆိုတာ ငါ​ေမ့ျပန္​ၿပီ....က်စ္​..
ဘယ္​လိုလုပ္​ရမလဲ.. ..ငါ..ငါလြန္​ခဲ့တာပဲ​ေလ..
လူစိတ္​​ေလး​ေတာ့႐ွိရဦးမွာ​ေပါ့..သြားမယ္​.."

ပါးစပ္​ကသာ​ေျပာ​ေန​ေပမယ္​့ လက္​က​ေတာ့အခုထိ BaekHyun အခန္​းလက္​ကိုင္​ဘုကို ကိုင္​ထားဆဲ..

"မခုမုန္​း​ေန​ေပမဲ့..တစ္​ခ်ိန္​က သူငယ္​ခ်င္​းပဲ​ေလ...
မုန္​းတဲ့စိတ္​ကိုခဏ​ေဖ်ာက္​ထား ChanYeol
မင္​းလုပ္​ႏိုင္​ပါတယ္​....အြင္​း.."

ကိုယ္​့စိတ္​ကို​ေျဖ​ေလ်ာ့ၿပီး ​ေျခသံလံုစြာ အခန္​းထဲကိုဝင္​သြားလိုက္​​ေတာ့...
အရမ္​း​ေအးသလိုခံစားရ၍ ၾကည္​့လိုက္​​ေသာအခါ
အိပ္​ရာခင္​း​ေတြ အဝတ္​အစား​ေတြ ​ေျပာင္​းလဲ​ေပးထား​ေပမဲ့ မ​ေျပာင္​းလဲသည္​က air-con ပင္​ျဖစ္​သည္​။
သူထားခဲ့သည္​့အတိုင္​းပင္​ 16 ဆိုသည္​့ဂဏန္​း​ေလးက​ေတာ့​ေျပာင္​းလဲသြားျခင္​းမ႐ွိ​ေပ ။

"ဟာ...ဟို​ေကာင္​​ေတြကလည္​း air-con ကိုမ​ေလ်ာ့သြားၾကဘူး..ဖ်ား​ေနတယ္​လည္​း​ေျပာ​ေသးတယ္​..​ေတာ္​ၾကာ သူ​ေသ​ေနရင္​ ငါ့ကိုအမႈ့ကလာရစ္​​ေနဦးမယ္​..က်စ္​..စိတ္​ပ်က္​ဖို႔​ေကာင္​းတယ္​ကြာ..."

စိတ္​ပူ​ေနရမဲ့အစား ရက္​စက္​​ေသာ စကားအသံုးအႏႈန္​းျဖင္​့ က်စ္​ တစ္​ခ်က္​စုပ္​လိုက္​​ေသာ ChanYeol...

ထို႔​ေနာက္​ Air-con ကိုပိတ္​ၿပီး Heater ဖြင္​့​ေပးကာ အတန္​ငယ္​​ေနၿပီးမွ BaekHyun ၏အခန္​းထဲမွထြက္​ခြာသြား​ေလသည္​ ။

ဤသို႔ျဖင္​့ BaekHyun ​ေက်ာင္​းမတက္​ႏိုင္​ပဲ အိမ္​မွာပဲ​ေနသည္​မွာ တစ္​ပတ္​ခန္​႔ပင္​႐ွိသည္​ျဖစ္​သည္​။
ထိုသို႔တစ္​ပတ္​ခန္​႔ၾကာျမင္​့​ေသာ္​လည္​း သူ၏
မိဘမ်ားအားအ​ေၾကာင္​းၾကားျခင္​းတစ္​ဆံုတစ္​ရာမ႐ွိ...
သူငယ္​ခ်င္​းမ်ားအားလည္​းသြားမ​ေျပာရန္​တားျမစ္​ထား​ေလသည္​..။