Pambungad ng umaga ni Roseanne sa akin. Pangatlong araw na namin 'to pero ngayon pa siya kinabahan. May saltik talaga sa utak 'tong isang 'to. Tinaasan ko siya ng kilay. Hindi ko naman kasi alam kung bakit o ano ang dahilan ng chipmunk na 'to para kabahan.
"Ano namang dahilan?"
Tanong ko sa kanya. Inayos ko na ang sarili ko dahil ayokong mawala ang pagkagwapo ko yiieeut.
"pAANO KASE SINABI MO SA KANYA NA CRUSH KO SIYA Ayan tuloy kinakabahan na ko..."
Bigla niyang pagsabog na may pagkapabebe sa huli. Loko-loka talaga. So kasalanan ko pa? Dapat lang naman talaga na sabihin ko ang totoo hindi ba? Alangan namang angkinin ko yung pangalan ni Roseanne sa harap nung crush niya. Napagkamalan ako kaya wala na kong nagawa kung hindi ilaglag siya.
"Finish?"
Urat kong sagot sa kanya dahilan para mabato ako ng unan. Kailan kaya magiging maganda ang araw ko kasama ang chipmunk na 'to?
"Let's finish this relationship."
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Ano naman kayang nakain ng chipmunk na 'to. Ingudngod ko na lang kaya siya 'don sa crush niya? Baka sakaling magkatuluyan pa sila.
"Nakadrugs ka ba?"
Tanong ko sa kanya. Mabuti na lang talaga at hindi si Duterte presidente ng Korea. Hmmm.
"Hindi ah."
Painosente niyang sagot. Oo alam kong mukha siyang inosente pero nung una talaga ay sinabi niyang gusto niyang makita ang talong ni Brian. Kung hindi ko pa siya sasabihan e baka pati yung bago niyang crush, pagnasaan niya din. Nako delikado na.
"Tara na nga,"
Inip na inip kong pag-aaya sa kanya. Paano ba naman kasi, imbis na nasa base na kami ngayon, nadelay pa kami ng ilang minuto ng dahil sa kalokohan niya. Pasalamat na lang talaga si Roseanne dahil sa mabait ako at pogi pa.
"Ano kaya pangalan nun..."
Narinig kong bulong ni Roseanne habang naglalakad kami papunta sa pupuntahan namin. Hindi na namin hinintay yung dalawang bakla dahil baka gumawa na naman ng milagro kagabi kaya himalang nauna kaming umalis ngayon. Nakakagulat lang din kay Roseanne dahil nakapag-usap na sila kahapon tapos hindi pa niya alam ang pangalan?
"Wow. Nakapag-usap na kayo tapos hindi mo pa alam pangalan?"
Hindi makapaniwala kong tanong sa kanya. Niyuko niya lang yung ulo niya, halatang nahihiya at naiinis din.
"Hindi naman kasi yun. Ang tinutukoy ko yung ba---"
Hindi na niya natapos yung sinasabi niya dahil bigla na lang siyang nagyelo sa kinatatayuan niya. Nakatitig ang siya sa tinitignan niya malamang kaya tumingin na rin ako. Tumambad sa amin ang isang magandang babae. Ngayon ko lang siya nakita. Mukhang trainee din at maganda. Parang kaedad lang namin pero parang hindi rin.
"Hi, I'm Sheena. 36 years old."
Pagpapakilala niya sa amin. Pareho kaming hindi nakapagsalita agad ni Roseanne. Dahilan na rin siguro ang edad ni Unnie na hindi talaga halata sa mukha niya.
"Hello po. I'm Roseanne. 21 years old."
Magalang at painosenteng sabi nanaman ni Roseanne. Nagbow siya at tinitignan ko lang sila.
"Ah... hehe. Hi po. Lisa Manoban. 21 years old din pero mas bata at mas maganda kesa sa kanya."
Sabi ko sabay turo kay Roseanne na nakatingin na ng masama sa akin. Pilit kong tinago ang tawa ko sa loob-looban ko kasi because. Alangan namang tumawa ako habang nakikipagkilala kami dito kay Sheena-unnie, edi ang bastos no'n.
"Ako nga pala ang secretary ng General. Gusto ko niya makausap, Lisa?"
Hah? Ako? Tapos General? Gusto akong makausap? Sige na lord payag na akong magpakuha ng maaga.
Kinalabit ako ni Roseanne nang mapagtanto niyang nagyelo nanaman ako sa kinatatayuan ko nang malaman kong gusto akong makausap ng General. Eto ba yung tungkol doon sa narinig ko nung nakaraan?
"Lisa?"
Pagtawag ulit sakin ni Sheena-unnie kaya naman mabilis akong nagbow sa kanya at sumunod. Ayaw ko namang madisappoint sa akin ang General dahil ang bagal ko kumilos. Nakita kong binigyan muna ako ni Roseanne ng ngiti bago siya tumalikod at dumiretso sa training. Tahimik kong sinundan si Sheena-unnie papunta sa office ng General.
Hindi ko alam kung bakit pero habang papalit kami ay unti-unti ding nawawala ang kaba na nararamdaman ko. Para bang naisip ko na bakit ba ako kakabahan e wala namang dapat ikakaba. Wala naman akong tinatago hindi ba?
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
— —
memesarelife
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
