Хүүхэд Асрагч

Нууцнууд

•Зохиолын талаас•

Юнги Жина хоёрыг тэврэлдэн хэвтэхийг харан Юнги-гийн аав ээж хоёр инээн зогсоно. Хэсэг хугацааны дараа тэд хоёул нарны хурц гэрлээс болон сэрцгээж байв.

Жина халууцан хажуу тийшээ хартал МИН ЮНГИ Жина: "ААААААААААААА Муу гаж донтон" гээд хөнжлөө сөхөн харахад Юнги: "Чи одоо үхсэндээ орилоод байгаан харин ч баярлах ёстой юм биш үү!?" Гэсээр нойрмоглон хэлэхэд Жина-гийн нүүр нь улайж Юнги рүү муухай харан: "Чи намайг *нг*н оо цоолсон гээд баярла гээд байгаа юм уу" гэсээр Юнги рүү дэр шидэхэд Юнги-гийн нүд томрон дараа нь жуумалзаад: "Чи *нг*н байсан юм уу? Эртхэн сонгиноддог байж" гээд над руу жогтой харахад нь би цээжээ даран: "АААА муу гаж донтон" гэсээр хувцсаа аван ариун цэврийн өрөө рүү орлоо.

Хэсэг хугацааны дараа Жина гарч ирэхэд Юнги орнодоо хувцсаа өмсөн утсаа ширтэж байв. Би түүнийг тоохгүй байхаар шийдэн хажуугаар нь зөрөхөд Юнги гэнэт: "Өчигдөр чи халуураад бас халуун чинь буухгүй байхаар би хувцсаа тайлаад хажуугаар чинь орсон төдий" гээд хээвнэг хариулав.

Жина-гийн нүүр улайн ичиж: "А.ан тийм байсан юм уу буруугаар ойлгосонд уучлаарай" гэж хэлэн гарахад Юнги жуумалзан: "Би чиний *нг*нийг заавал цоолох болно" гэсээр ганцаар ярин үлдлээ.

•Жина-гийн талаас•
Аашш ичиж үхмээр юм очиж очиж Мин Юнги-гийн хажууд тэгж яриад байхдаа яадаг байна аа гэсээр өөрийгөө хараан доош буухад Нанхи над руу харан инээж эхэллээ. Миний эгдүү хүрэн: "Бяцхан Нанхи яасан хурдан босоо вэ?" Гээд дух хамар хацар уруул гээд бүгд нь дээр нь үнслээ.

Өдөрхөн тийшээ Нанхи-д Сүү авахаар дэлгүүр орох гээд гартал мэдээ гарч байв очиж харвал өчигдөр болсон галын тухай. Дахиад л нөгөө дурсамж үгүй ээ үгүй одоо л биш шүү гэсээр өөрийгөө барин явсаар Мин ноёны гэрт орж ирлээ. Гал тогооны өрөө орон хүйтэн ус уугаад Нанхи-г харахаар өрөөнд нь очтол Юнги Нанхи-гийн энд тэнд нь үнсэж байхад Нанхи гижиг нь хүрсэн юм уу яасан ч юм тас тас хөхрөн инээж байв. Би тэднийг харж байхад Юнги: "Хэдүүлээ хэд хоногтоо энд байх болно."Гээд над руу харц аа шивжүүлэв. Би бантан нөгөө тийшээ харан: "А.ан за гээд гарлаа".

================================

Оройхон тийшээгээ тагтан дээр гарч суухад Юнги араас хоёр шар айраг барин гарч ирлээ. Тэгээд надад нэгийг нь сарвайхад: "Баярлалаа" гэж хэлэн авав.

Намуухан сэвшээ салхи хэн нэгнийг өгүүлж буй мэт...
Жаргаж буй нар зовлон шаналалыг мэдрүүлж буй мэт...Дөнгөж мандаж буй сар ганцаардлыг илэриийлж буй мэт...

Юнги: "Чи яагаад намжүүн гэж орилоод байсан юм гэж над руу сонирхон" харахад би: "Маш их дурсамж түүнтэй минь холбоотой" гэж гунигтайяа инээмсэглэнэ. Юнги: "Надад бүх сэтгэл ээ уудал хүссэн бүгдээ ярь би сайн сонсогч шүү". Гэж инээмсэглэнэ. Би ч мөн түүн рүү харан дахиж инээмсэглэж: "Ахлах ангид намайг хэд хоног ирээгүйг мэднэ биздээ" гэхэд тэр толгой дохино

би үргэлжлүүлэн: "Тэр өдрийн маргааш нь манайд гал гарчихсан. Би тэр үед гэртээ анхны найз залуу буюу Ким намжүүн гэх эрэгтэйг гэртээ урьсан. Гэвч тэр минь тэр өдөр тэр үед зөвхөн миний л төлөө намайг аврахын тулд хичээсэн гэвч түүнд зориг дутсан болохоор бид хоёул түлэгдсэн. Тэр надаас илүү түлэгдсэн болохоор энэ гялалзаж буй оддын нэг нь болсон. Даан ч би амьд үлдсэн нь хэтэрхий амиа хичээсэн зан. Тэр өдрөөс хойш би галаас айдаг болсон. Гал харах л юм бол би түүнийг санан өөрийн ухаан аа алдчихдаг болчихсон" гэлээ. Хацар даган урсаж буй нулимс аа арчихад Юнги шар айраг аа нэг балган: "Надад ч бас муу муухай дурсамж байгаа болохоор чамайг ойлгож байна" Гэж хэлэн санаа алдлаа.

Би сониурхан: "Би ч бас сайн сонсогч шүү" гэхэд Юнги над руу харан инээмсэглэн: "Дурсамж гэхээс илүү гүтгэлэг гэвэл тохирох байх. 1р Семестрийн үед би нэг охинтой үерхэж байсан юм. Нэр нь Пак Юүри Пак Чанёолын дүү нь. Тэр үед чанёол бид хоёр их сайн найзууд байсан гэвч тэр өдөр хүртэл"гэж хэлэн санаа алдлаа. Би гайхан: "Тэр өдөр??" Юнги: "Тиймээ 1р семестрийг дуусах тэр өдрөөс хойш. Би юүри-г хаясан . Тэр өдөр Чанёол над дээр ирэн хараан бүр зодох гэж дайрсан гэвч Юүри хаясан нь миний буруу биш Юүри-гийн буруу. Нэг өдөр би түүн дээр очиход тэр өөр залуутай бие биенийгээ идэх нь холгүй үнсэлцэж байсан тиймээс л би түүнийг хаясан хэрэг харин тэрийг Чанёол мэдээгүй. Бид зодолдсон би түүнийг түлхээгүй бол тэр өдийд амьд байх байсан. Би түүнийг дийлэхгүй болохоороо хамаг хүчээрээ түлхэхэд тэр...тэр" гэсээр хоолой нь зангиран эхэллээ.

Юнги яриагаа үргэлжлүүлэн: "Тэр хойшоогоо толгойгоороо төмөр цохиход түүний дээрээс өөр нэгэн хүнд зүйл ирэн бөгсөн биеийг нь дарчихсан. Чанёол надаас амь гуйхад би түүнийг орхиод явчихсан. Гэхдээ би түүнийг албаар орхиогүй би...би тусламж дуудхын тулд явсан" гэж хэлэн мэгшиж эхэллээ. Би түүнийг энгэртээ тэврэн: "Бүх зүйл зүгээр болно. Бүх буруу ойлголт үгүй болно.Бүх зангилаа тайлагдах болно ......"
Сайнууцгаа манайхан😂💖 За тэгээд гого идэвхтэй байлдаа😪😪 Энэ өгүүллэгийн БАНГТАН ӨГҮҮЛЛЭГИЙН ГРУПП дээр уншсан ч гэсэн ватт дээр дэмжээд өгөөрэй👏👏 одоо хэдхэн хоногийн дараа бас манай жүнние-гийн төрсөн өдөр болох гэж байгаа юм чинь тэр үед нэг Парт оруулж магадагүй шүү гэхдээ идэвхтэй байвал ххо😂😂👌 тэгэхээр таалагдсан бол гого войт сэтүүдээ 👏👏💖