you've gone || pjm {✓}

six

İlk aşkın, tek aşkın oldu. Arada mesajlarıma sırf onun yüzünden cevap vermesen de, umursamadım. Mutluydun çünkü.

Tek anlamadığım şey, aynı anda neden Hye Su'ya da umut vermendi Jimin.

Hye Su seninle çok yakın arkadaş oldu. Hatta benden bile yakın. Uzakta kalamıyordu senden. Her gün günaydın mesajı atar, seni kapıda karşılardı. Ödevlerini yapar, hocalara karşı seni savunurdu. Benim yapmadığımı yapardı.

Küsmüştüm hatırlıyor musun? Mutsuz olduğunu, desteğe ihtiyacın olduğunu senden değil de Hye Su'dan öğrendim diye.

Bir hafta konuşmamıştım seninle. Yıllardır süren dostluğumuzda bir ilkti bu. Neden birden böyle olmuştu ki Jimin? Düşündün mü hiç?

Peki bana ne olmuştu? En sevdiğim çikolatayı alıp bana geldiğinde ve şirin bir şekilde özür dileyip, benden daha iyi başka hiçbir arkadaşın olamayacağını söylediğinde neden anında yumuşadım ve barıştım?

Gerçi, yine alsan yine barışırdım Jimin.

Ama alamazsın,

çünkü sen gittin.