- To trochę jak wbijanie kolejnych leveli. Małe questy po drodze - kontynuował cicho, nie odrywając oczu od ekranu konsoli. Jego blond kosmyki nie miały kontaktu z wodą i szamponem od dawna. Koszulkę miał kilka rozmiarów za dużą i zasmarkaną. Nie wy...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
。。。。。
— To trochę jak wbijanie kolejnych leveli. Małe questy po drodze — kontynuował cicho, nie odrywając oczu od ekranu konsoli. Jego blond kosmyki nie miały kontaktu z wodą i szamponem od dawna. Koszulkę miał kilka rozmiarów za dużą i zasmarkaną. Nie wyglądał słodko. Wyglądał jak zepsuty, smutny nastolatek. — Plus sześćset za wyjście z domu, dwieście za wstanie z łóżka. Tysiąc za wypad z drużyną, trzysta pięćdziesiąt za zaliczony egzamin.
— Granie przez za długi czas jest niezdrowe, wiesz o tym.
Kenma tylko wzruszył delikatnie ramionami. Wciąż wciskając odpowiednie przyciski z chirurgiczną precyzją i skupieniem, wymamrotał tak cicho, że prawie niedosłyszalnie:
— Wiesz, Kuroo, czasami po prostu marzę, żeby padł mi serwer.
。。。。。
tytuły są fragmentami piosenki Matta Maesona pt. "me and my friends are lonely".
