Dona kalmıştım!. Adeta bir ölü gibi. Zeynepe geri zekalı gibi bakmayı kesip
- nasıl yani?. O beni seviyormu şimdi?.
- evet.
Yine dona kalmıştım. Ağzımı açamıyordum. Kalbimin nabzı hızlı atıyordu.
- şey zeynep odadan çıkarmısın?. Yanlız kalmak istiyorum biraz.
- peki, tamam.
Zeynep odadan çıktı. Ben ise haylan şaşkındım. Beni ilk görüşte aşık mı oldu şimdi bu?. Kalbimden ayrı ,aklımdan ayrı fikir geçiyordu.
Kendimi yorgun hisediyordum. Saat 10 du. Üstümdeki tulumumu çıkarttım. pijamalarımı çıkarttım. Işığı kapatıp yatağıma yattım.
******** 2 gün sonra
İşteydim. Ofis odamda zeyneple beraber dosya kağıtlarını inceliyorduk. Saat 2 ydi. Zeynep
- ya yıldız. Biraz dışarı çıkalımı?. Gelince devam ederiz.
- şimdi çıksak. Sorun...
- yok ,olmaz. Dedi
Zeynepin koluna girip dışarı çıktık. Oksijen bana iyi gelmişti.
- şey aslı ben kantine gidip su alıcam. Sende gelmek istermisin?. Dedi
- yok ben seni burda beklerim. Dedim
- tamam uzaman. Dedi
Yanımdan ayırıldı. Tam o sırada bir rügar esti. Rüzgar saçlarımı dağıştıyor. Saçlarım gözümün önüne geliyordu. Tam arkama döndüğümde küçük bir kızın yolda, olduğunu gördüm.
Bir araba hızlı bir şekilde geliyordu. Kıza çarpıcaktı. Hızlıca koşmaya başladım. Gelen geçen bana bakıyordu.
- durr!.
Diye bağırmama rağmen umursamıyordu. Sonunda kıza yetiştim. Kızı yolun kenarına attım. Bir anda naapıcağımı bilemedim. Zaten artık çok geçti. Araba çarpmıştı. Arabanın hızla çarpmasıylan hava uçtum, sert çe yere çakıldım. Kanlar içinde, yerde kalmıştım.
