akcja opowieści dzieje się na początku 3 sezonu kiedy 14-letnia Asuna wraz z bratem dostają propozycje reprezentowania Japonii na FFI. Jak potoczą się ich losy? Czy drużyna zaakceptuje ich po tym co działo się kilka miesięcy temu? Tego dowiesz się...
Dziś jestem umówiona z Fubukim nad rzeką. Odziwo rodzice jak i Hiroto zgodzili się abym poszła się z nim spotkać. Aktualnie stoje przed szafą i zastanawiam się jak mam się ubrać. Po 30 minutach zostały mi dwie opcje
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Rozmyślałam tak dopuki do pokoju nie weszła moja mama. Gdy zobaczyła mój pokój o mało nie zeszła na zawał. -O matko co tu się stało?! Dlaczego ten pokój wygląda jak po przejściu tornada?! -Nie moja wina że nie wiem w co się ubrać. -O a co idziesz na rantke? -Mamo! To tylko przyjacielskie spotkanie. -No dobrze,jak uwarzasz. Ale moim zdaniem lepiej byś wyglądała w tym drugim komplecie. -Arigato. Przebrałam się w wybrany komplet,wzięłam torebke do której włożyłam telefon,portwel i klucze i wyszłam z domu. Byłam na miejscu 5 minut przed czasem więc usiadłam na trawie przy rzece. W pewnym momęcie ktoś zasłonił mi oczy. -Zgadnij kto to. -Fubuki! Zabrał ręce więc mogłam się odwrucić. Rzeczywiście był to Fubuki i trzymał w rękach piękny kwiat orchidei. -Cześć Asuna, prosze to dla ciebie. Powiedział i wpiął mi kwiat we włosy. -Dziękuje Fubuki-kun.Właśnie miałeś mi coś powiedzieć.? -Tak ale najpierw chce ci pokazać jedno wyjątkowe miejsce. -No dobrze. Szliśmy kilka minut w końcu Fubuki powiedział abym zamkęła oczy. -Ale dlaczego? -Po prostu mi zaufaj. Wporządku? -Hai! Nie wiem czemu ale ufałam mu bezgranicznie. Prowadził mnie za ręke. Czułam że idziemy pod góre. Po chwili zatrzymaliśmy się. -Możesz otworzyć oczy. Kiedy otworzyłam oczy zobaczyłam przepiękny widok. Słońce powoli chowało się za choryzątem.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
-Łał Fubuki tu jest naprawde pięknie. -Ciesze się że ci się podoba.Kiedy tak na to patrze czuje jakby wszystkie problemy mnie opuszczały. -Tak to naprawde niesamowite miejsce. -Tak chciałem cię tu zabrać zanim wyjedziemy na turniej. -To jest to co chciałeś mi powiedzieć? -Nie. Bardziej jest to pytanie. -No to mów. Słucham. -Chodzi o to. Pamiętasz jak nie byłem w stanie grać? W tedy siedziałem na ławce i kiedy pierwszy raz zobaczyłem cie na boisku nie mogłem odwrócić od ciebie wzroku. Nic nie mówiłem bo myślałem że to tylko chwilowe zauroczenie. Kiedy zobaczyłem cie w tedy kiedy Someoka na ciebie krzyczał poczyłem że musze cię chronić lecz dalej nic ci nie mówiłem. Lecz gdy dowiedziałem się co Someoka ci zrobił postanowiłem w końcu powiedzieć ci prawde nawet jeśli masz zamiar mnie teraz wyśmiać to wiec że ... kocham cię Asuna. Stałam chwile w osłupeniu. On mnie ... kocha. Fubuki odwrucił się do mnie tyłem już miał zamiar odejść. Skorzystałam z okazji i podbiegłam do niego,zasłoniłam mu oczy,stanęłam przed nim i pocałowałam go. -Asuna-san. Czy to znaczy że... -Tak ja też cie kocham. Jeszcze jakiś czas staliśmy koło wieżey. Potem poszliśmy na lody oczywiście Fubuki stawiał. Chodziliśmy razem do późnego wieczora. W końcu postanowiłam wracać do domu. A on odprowadził mnie pod same drzwi. -Jeszcze raz ci dziękuje Fubuki-kun. Dziś było naprawde super. -Tak. To co widzimy się jutro...skarbie? -Hai! Krzyknęłam a my zatopiliśmy się w pocałunku. -To do jutra Fubuki-kun. -Do jutra Asuna-san.
