"SİLLAGE🥀"

Ve Beni Unuttuşunu görmiycektim...

2.Bölüm
N:Buraya gel seni vurucam.
V:Kaç Victoria kaç!!!
N:Kar topu savaşı  siz istediniz hepinize tek çıkarım demedim mi ben!!
Aah vuruldum kaptan dayıya saldır victoria
KV:Hemen teyze al sana dayı
V:Satıcı gel buraya
N:Gel victoria!
Victorianın elini tuttum ve koşmaya başladık ama  karda koşmak ahh tabii ki zor..
Victor bizi belimizden tutup kendi ile kara attı.
V:Kimden kaçıyodunuz
Yerde boylu boyunca yatıyorduk.
N:Senden
Dedim ve elime aldığım karı yüzüne vurdum.
J: Çocuklar içeri girin hasta olucaksınız.
N:Tamam teyze geldik,Hadi gidelim.
KV:Neden bu kadar çabuk vazgeçtin teyze ya.
O an durdum.
Bana dedikleri geldi aklıma ondan giderken
“Neden bu kadar çabuk vazgeçtin Narnia”
Kafamda bilmem kaç kez yankılandı bu cümle.
Hiç bişey demeden odama çıktım.
Kapımı kitledim.
Montumu çıkartıp odamda ki koltuğa attım.
Kapıya sırtımı verdim.
Yavaş yavaş yere kaydım.
Bacaklarımı kendime çektim.
Ellerim ile yüzümü kapadım.
Benden bağımsız kopan bir göz yaşı ve suçlu bir hıçkırık...
Unutmak ne kadar zor bişeymiş ve hala deli gibi severken...
Ayağa kalktım.
Elimle göz yaşlarımı sildim.
Kitaplarımın oraya gittim.
Ve en son onunla yazdığım kitabı buldum
Tam sayfa açıcaktım ki fotoğraflarımız yere düştü.
Yere oturdum yatağıma yaslandım. Fotoğrafları elime aldım.
Kafamı kaldırdım artık tavana bakıyordum.
Kafamı aşağa eğdim.
Ve tek tek fotoğraflarımıza baktım.
Birinde gülüyorduk, Victor ile marcus yan yana oturmuş bende yüzüne bakmaya kıyamadığım çocuğun yanındayım biz onunla bir birimize gülerken.
Marcus ile Victor bize bakıp gülümsüyorlar.
Elimizde sıcak çikolata var.
Kış o zaman ne kadar güzelmiş...
Sonra başka bir fotoğrafa baktım.
Marcus ile victor el ele tutuşup ateşin başında uyumuş dudaklarımın arasında ufak bir kahkah çıktı ağlarken.
Sonra bize takıldı gözüm koltuktan kafam onun göğsünde uyuya kalmışım oda kafasını kafama koymuş.
Ne kadar huzurluymuşuz...
“Tık tık”
Ellerim ile göz yaşlarımı sildim ve fotoğrafları tekrar kitabın arasına koydum kitabıda komidinin üstünde bıraktım.
Gidip kapıyı açtım.
V:Narnia
KV:İçeri geçip seninle konuşabilir miyim teyze?
N:Tabii gel
Dedim ve yanımdan geçip odaya girdi.
V:Ağladın mı sen!!
N:Gel hadi victor dedim ve arkamı döndüm.
Victoria ya tam kitabı bırakmasını söyliycektim ki aradaki fotoğraflar yere düştü.
Eğilip eline fotoğrafları aldı ve hepsine tek tek baktı.
KV:Bu o mu teyze?
Kafa sallayıp yüzüme bir tebessüm yerleştirdim
KV:Çok huzurluymuşsun yanında.Peki ne oldu size teyze anlatsana??
Yanına gittim ve boyuna göre eğildim.
Fotoğrafları arasına koyup kitabı kapattım. Ve elime aldım kitabı, yüzüne baktım.
N:Zamanı gelince söz veriyorum anlatıcam yanii sen biraz daha büyüyünce.
Tamam mı?
Tekrar gözümden düşen bir yaş.
KV:Tamam teyze biraz daha büyüyünce
Dedi ve bana sarıldı.
Bende ona sarıldım.
KV:Seni seviyorum.
N:Bende seni...
Ayağa kalktım. Ve odadan çıkışını izledim.
Victor ile yüz yüze geldim.
V:Bunlar geçicek Narnia siz tekrar buluşucaksınız ve siz tekrar siz olucaksınız ve o fotoğraftaki gibi yine mutlu olucaksınız.
Sadece bir tebessüm işte ben böyle yalanlar sayesinde yüzüme sahte bir gülümseme koymayı öğrendim.
Asla oraya gitmiycektim bi daha ve beni unuttuşunu görmiycektim...