"SİLLAGE🥀"

Cehenneme Hoş Geldin...

7.Bölüm
Ayağa kalktım.
Koştum...
Sonunda ona yetiştim.
Kolunu tutup kendime çektim...
Gözlerine baktım.
N:Şimdi gitmemi istiyor musun??
Bana baktı uzun uzun sonra Marcusa baktı tekrar bana baktı ve güldü...
T:Sen bende öldün gitsen ne yazar...
Durdum.
Kendimi duvara çarpmış gibi hissettim.
Gözümden düşen bir diğer göz yaşı arasında güldüm.
N:Doğru kalbini bırakıp giden insan yaşayamaz o yüzden zaten ölmüş birini öldüremezsin Martinus...
Yüzüme baktı.
Biliyorum...
Bana sarılmak istiyordu benim gibi...
Ama bende sinirliydim onun gibi...
Tam ağzını açıcaken  işaret parmağımı dudaklarına koydum.
N:Şşşşş
Konuşma benim yarattığım cehenneme hoş geldin Martinus Gunnarsen cehenneme hoş geldin...
Bana baktı şaşırmıştı...
B:Oooo bakıyorum birinden daha vazgeçilmiş...
N:Herkesten vazgeçilir!!
B:Keşke bunu kalpten söylesen be ama nıt olmadı bekli başka zaman
Bryce baktım.
N:Kırıldım.
Kafamı çevirip martinusa baktım.
N:CANIM YANDI BENİM!! Ağladım...
Sonra tekrar bryce baktım.
N:Şimdi can yakma sırası bende ağlatma sırası da bende...
B:Vayy bu doğruydu işte.Martinus seni çok seven birini kaybettin...
Ve bide sanırım artık bir düşmanın var!!
Ne kadar eğlenceli...
M:Bryce karışma bu onların arasında
B:Hayır Marcus bu bir savaş ve bu savaşta bizde savaşçıyız ama farklı cephede...
Güldüm haklıydı.
Bu bir savaştı...
Martinusun yanına gittim.
Ve kullağına eğildim.
N:İyi olan kazansın...
Şah ve mat...
İlerledim karanlıkta...
Arkama bakmadan...
Biliyordum arkamdan gelen vardı ama bu Martinus değildi...
Bryce→tı...
Çünkü Bryce sebebini bilmesemde Gunnarsen kardeşlerden nefret ediyordu...
Biliyordu.
Onlara kendi zarar vermeye çalışırsa karşısında beni bulucağını ve yine biliyordu ki eğer yaparsa savaşı kaybediceğini...
Bu savaş sadece benim için değildi onun yarım kalan savaşıydı...