Hypocrite ||ChanBaek

Tattooed

Bölüm şarkısı: Gryffin- Nobody Compares To You

*****************

#Perditrix#

"Millet, dövmeler için mürekkebimiz bitti. Çıkıp almama izin var mı?" Luhan daire şeklindeki masanın etrafında oturan arkadaşlarına baktı. "Mürekkebe ihtiyacımız var."

Jongdae elini uzatarak Kyungsoo'yu işaret etti. "Baekhyun burada olsa kendinden sonraki en yetkili kişiyi Soo ilan ederdi. Ona sor."

Kyungsoo baygın gözlerini Luhan'a çevirdi. "Gidebilirsin. Ama dikkatli ol."

"Endişelenme. Hemen alıp geleceğim. İstediğiniz bir şey var mı?"

"Baekhyun'u istiyoruz ama sanırım onu getiremezsin. Değil mi?" Kyungsoo sinirle cebinden bir sigara çıkardı ve ağzına koydu. Normalde bu tür şeylerden nefret ederdi ama Baekhyun gittiğinden beri sigara ve içkiye başlamıştı.

"Kyungsoo... Kendini bu kadar perişan etmemelisin. Baekhyun seni arayıp iyi olduğunu söyledi."

"Çünkü gerçeği söyleyip beni endişelendirmesi hiçbir işe yaramazdı, aptal. Şimdi fikrimi değiştirmeden önce git hadi."

Luhan onunla tartışmamaya karar verdi ve hızlıca Perditrix'in çıkışına yöneldi.

*********

Şehir merkezindeki toptan dövme mürekkebi satışı yapan tanıdığı mağazaya girdi. Çok nadir şehre inerdi, geldiğinde de hep buraya gelirdi.
"Merhaba!" Kasadaki adama gülen bir bakış attı ve kredi kartını uzattı. "Üç koli siyah, bir koli de mor mürekkep almak istiyorum."

"Bir kolide ne kadar kutu olduğunu biliyor musunuz?"

"Evet... Dövme stüdyom şehrin çok dışında olduğu için depolamam gerekiyor."

"Anladım... Üzgünüm fakat demin gelen bir adam tüm siyah mürekkep kolilerini aldı."

"Nasıl yani?"

"Bakın, şurada, şimdi de sarı mürekkep bakıyor. Gidip ondan üç koliyi bırakmasını rica edebilirsiniz. Çok fazla aldı zaten, bence verebilir."

Luhan adamın işaret ettiği yöne baktığında uzun boylu, geniş omuzlu çocuğu gördü. Ceketini düzelterek onun yanına gitti ve gülümsedi.
"Günaydın."

Çocuk boş bakışlarla ona baktı. "Bana mı dedin?"

"Evet, bir ricam olacakt-"

"Ah, dilenciler böyle dükkanların içine de mi girmeye başladı?"

"A- ne?!" Luhan kaşlarını çatarak elini kaldırdı. "Dilenci falan değilim!"

"O halde neden bu kadar kibar davranıyorsun?"

"Seni bilmem ama biz bu davranışa insanlık diyoruz!" Sinirle köşede gitmek üzere paketlenmiş kutuları gösterdi. "Üç kutu siyah mürekkebi bırakıp bırakamayacağını soracaktım."

"Hah?" Çocuk yeni anlamış gibi başını salladı. "Demek o yüzdendi."

"Cevabın?"

"Hayır."

"Hey! Orada en az on koli var! Binlerce mürekkep eder bu."

"Ee?"

"Evini mürekkeple boyamayı düşünmüyorsan bu aldığın miktar çok fazla. Sadece üç kutuya ihtiyacım var."

"Olmaz. Çoktan parasını ödedim onların."

"Tamam, sana veririm parasını?"

Çocuk kafasında bir şeyleri hesaplar gibi gözlerini kıstı. "Sen dövmeci misin?"