Hypocrite ||ChanBaek

Final

Bölüm şarkısı: Sabrina Claudio- Orion's Belt

***************

2 hafta sonra

#Perditrix#

"Baekhyun, nereye gittiğini söylemediğin sürece ben-"

"Kyungsoo, bunu geçen gün konuşup hallettiğimizi sanıyordum. Ben emretmediğim sürece beni koruyamazsın."

"Ama-"

"Konu kapanmıştır. Ben gelene kadar Perditrix'e göz kulak ol."

"Peki, Summa..."

Onu arkamda bırakarak Perditrix kapısından dışarı çıktım.

Şehre inip Divus'un yakınından geçen otobüse bindiğimde içimde garip bir duygu vardı. Korkuyordum, evet, ama kalbimin hızlı atmasının nedeni korku değildi. Garip bir şekilde rahatlamış hissediyordum.

Sonunda birimizden biri, hatta belki ikimiz de bundan kurtulacaktık. Büyük ihtimalle ölerek.

Gerçi ölen kişinin ben olacağımı da sanmıyordum. Her zaman beni asla öldüremeyeceğini söylerdi. Ben de onu asla öldüremeyeceğimin farkındaydım ama deneyebilirdim.

Divus kapısının oldukça uzağında dikilmiş birini görüyordum. Derin bir nefes alarak yaklaşmaya başladım.

"Geldin." Chanyeol bana garip bir bakış atıyordu. Aramızda iki metre kadar mesafe bıraktım ve güldüm. O büyük kahverengi gözleri bana bakarken görmeyeli uzun zaman olmuştu.

"Korkaklık yapıp gelmeyeceğimi mi sanıyordun?"

"Öyle bir şey demedim."

"Neden çağırdın beni?"

Chanyeol birkaç saniye etrafa bakındı. "Gerçekten tek gelmişsin?"

"Biz yarasalar bir söz verdik mi onu tutarız."

"Ah, öyle mi?" Chanyeol gözlerini devirdi ve güldü. "Benimle kalma sözüne ne oldu peki?"

"Sana... Hiç öyle bir söz vermedim."

"Birine onu sevdiğini söylemek bu anlama gelmiyor mu?"

Dediği şeyle derin bir nefes aldım. "Şartlar bunu gerektirdi. Ayrıca... Güya sen de seviyordun ama ben gider gitmez evlendin mi? Çocuğun da olacak?"

Chanyeol bana pis bir şekilde sırıttı. "Şartlar bunu gerektirdi."

"Sanırım aşktan yana şansın pek gülmüyor..."

"Evet, herkes beni öldürmeye çalışıyor. Çok öldürülesi görünüyorum sanırım."

Dediği şeye cevap vermedim. Sürekli onu ve etrafı inceliyordum. Gelecek saldırı hamlesini tahmin etmeye çalışıyordum ama o hiçbir şey yapmıyordu.

"Beni neden buraya çağırdın Yeol?"

"Asıl soru, sen neden geldin?"

"Ne?"

"Neden çağrıldığını bilmediğin bir yere neden gelirsin ki?"

Duyduğum mantıklı cümleyle omuzlarımı silktim. "Meraklı biriyim."

"Biliyorum. Ben seni buraya çağırdım, çünkü... Bir şeyleri bitirmemiz gerektiğini düşündüm."

Duyduğum şeyle gözlerimi kapatıp birkaç saniye sakinleşmeye çalıştım. "Bunun geleceğini biliyordum."

"Sen gittiğinde," Chanyeol kaşlarını çattı. "Çok zor zamanlar yaşadım. Gerçekten çok zordu. Lidia'yla da ben evlenmedim ayrıca. Baygındım ve uyandığımda çoktan evlenmiştik. Sehun ve Jongin yapmıştı."