ALBATROS

1. BÖLÜM(Aile )

Bazen kendi kendinize dersin. sen niye bu dünyaya geldin kimse sana yardım ettiği yok .Hayat sadece bizi piyon olarak kullanıp atıyor sonra anlıyorsun ki sadece satranç oyunu oynadığını bizi ateş gibi yakıp yıkıyor ,geriye sadece bir ölü , bir kül bırakıp seni bir köşeye fırlatıyor .Ama geriye bıraktığını insanlarda yardım eli bekliyorsun ama o elleri hiç bir şekilde göremiyorsun.

Annemin bağrıma seslerini duyduğum gibi yer yatağından fırlayıp odadan çıktım salonda annemi yerde olduğunu farkettim yanına koştum elimi uzattım ama o elimi vurup ayağa kalktı annem beni hiç bir zaman sevmedi hep beni kendi çocuklarından ayırdı . Babamı hiç görmedim annemin anlattığı tek şey bizi bırakıp gittiği o yüzden aile sevgisini bilmeyen çaresiz bir kızım .

Annem :Ne bakıp duruyorsun git Ekrem in altını temizle!

Bana bağırdığı da yerimden fırladım hiç bir şeyden korkmayan ben annemden korkuyorum .Ekrem ,damla benim üvey kardeşlerim ama onları seviyorum herşeyden çok . Ekrem daha 3 yaşında , damla 12 yaşında.

Annemi kızdırmak istemediğim için annemin odasına girip ekremi beşiğinden aldım beni görünce gülümsedi onun gülüş hiç gülmeyen biri olarak bana da yapıştı .

Ekrem: abla belab balb.

Miray : Ne oldu benim küçüğüm heee .

Ben öyle konuşunca beni iyi dinlediğini fark ettim bana öyle bakıyor ki o koca gözleri yerinden fırlayacak diğe korktum bir an . Tam konuşacaktım ki ekremin altan farketiğim gazının hissettim de gülümsemem daha da arttı .
Miray: sen pırt mı yaptın ha

Dediğimi anladığını düşünüyorum ona baktım da kahkahalar la gülmeye başladı onu öyle görünce tüm dertlerimi unuttum .

Annemin odaya daldığında ben ve ekrem susup anneme baktık bana öyle bi bakıyordu ki titremeye başladığımı bile fark etmemiştim .

Annem : iki saattir bir işi halledemedin mi ! Sana kaç kere söylemem lazım işten böyle kaçamasın .